Na sedmom susretu Šljivara okupili su se srodnici istog prezimena iz Dobrog Sela kod Bosanskog Petrovca, Golubića kod Knina, sela Zebe u opštini Bosansko Grahovo, Jablanice, Podgraca i Jazovca kod Gradiške.
U tim krajevima oni su najbrojniji, ali ih ima i u drugim mjestima u regionu, Evropi i svijetu. Doputovali su i Šljivari iz Italije, Njemačke, Srbije, Hrvatske… Slavko Šljivar živi u Zadru, gdje takođe postoji nekoliko porodica ovog prezimena. Radislav Šljivar iz Jablanice, poštar u penziji, trudi se da ovu tradiciju prenese na unuka Danila.
-Svi mi smo porijeklom iz petrovačkog kraja, većinom potomci Luke Šljivara koji je rođen početkom prošlog vijeka. Cijelu godinu radujem se ovom susretu jer je važno da znamo ko smo i odakle potičemo kaže Radislav Šljivar.
Susreti su značajni, smatra Aleksandar Šljivar iz Jazovca, jer su sreli mnoge prezimenjake za koje nisu ni znali.
–Naš predak Luka, govorio je da smo mi „kuja od Petrovca“. To je nama, djeci u to vrijeme bilo smiješno i zagonetno, ali nam je on uvijek objašnjavao da to ukazuje odakle potičemo. Deda Luka je želio da ode u taj kraj i upozna Šljivare, svoje pretke. Nije u tome uspio. Zato smo mi, njegovi potomci, ispunili zavjet – otkrio je Aleksandar iz Jazovca, koji je prošle godine bio domaćin.
Prema djedovom pričanju, kaže Aleksandar, Šljivari su iz Dobrog Sela kod Bosanskog Petrovca doselili u Jazovac prije vek i po.
-Šljivari su se poslije razgranali u Mašiće, Jablanicu i Gradišku… Neki su odavde dospjeli u Kanadu, Australiju, Ameriku i drugde po svijetu, a ja sam tri decenije u Firenci, u Italiji – napominje Aleksandar Šljivar ukazujući na vrijednosti susreta koji se ne smiju prepustiti zaboravu.
Domaćin ovogodišnjeg skupa bio je Darko Šljivar koji je na svome posjedu u Vrbaškoj iskazao izuzetno gostoprimstvo. Među učesnicima bilo su Slavko iz Golubića kod Knina, Borko iz grahovskih Zeba, Nikola iz Bosanskog Petrovca, Zoran iz Čikaga, Željka i Marija iz Firence…
-Najčeća ime Šljivara, sudeći na osnovu naših susreta su Goran, Vujadin, Damjan, Kristijan, Stefan, Oliver, Tanja, Božana, Dragica, Luka, Marko – zaključili su naši sagovornici.
Goran Šljivar veli da su Šljivari kao sav običan narod, ali skloni sabornosti, međusobno solidarni i druželjubivi.
– Prezime nismo dobili po voćki šljivi, niti po rakiji od šljive, a nije nas po glavi udarila šljivova grana nego je to bio nadimak nekog našeg pretka u Golubiću kod Knina koji se prethodno prezivao Predojević. Pod tim prezimenom Predojevići su pobegli od Turaka iz Crne Gore prvo se nastanivši u Trubaru kod Drvara. Novo prezime zapravo su uzeli da bi Turcima zavarali trag – zaključio je Goran Šljivar, srećan što ovim susretima oživljava uspomenu, među ostalim, na dedove i pradedove.
Gotovo svi Šljivari slave Alimpije kao krsnu slavu, što je još jedan dokaz da smo istog porijekla. Prema predanjima Šljivari su, prije Knina živjeli na Zmijanju, ali su u 16. vijeku, bježeči pred Turcima dospjeli u Kninsku krajinu. Postoji i nekoliko istorijskih izvora o naseljavanju Golubića žiteljima srpske nacionalnosti i pravoslavne vjere. Tako naprimer prota Savo Nakićenović u knjizi “Kninska krajina” navodi da su se plemena koja žive u Golubiću naselila između 16. i 18. vijeka, većina u periodu od 1525. do 1527. godine.
Porodična okupljanja Segića
U Štrpcima kod Prnjavora održan je 27. Sabor Segića, tradicija zaživjela prije tridesetak godina. Samo za ovakve prilike Segići su izgradili poseban objekat, Dom porodice Segić gdje se nalazi i porodično stablo ovog plemena. Njihovi preci bili su Dragić i Marija Segić. Svake godine je druga porodica u ulozi domaćina susreta. Prema riječima Pere Segića, precizno se vodi i evidencija o broju rođenih i umrlih članova ovog bratstva. Po dugoj tradiciji okupljanja i njegovanja porodičnih uspomena, Segići su vjerovatno rekorderi u Bosni i Hercegovini.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu