Krajem ljeta i s dolaskom jeseni brojni građani užurbano pripremaju svoje domove za hladne dane, zbog čega su dimnjačari uveliko na terenu s rukama punim posla.
Ljekari Univerzitetskog kliničkog centra u Nišu bore se za život M.G. (47) iz doljevačkog sela Čečina koji je hospitalizovan sa teškim povredama glave nakon što je, dok je čistio dimnjak, pao sa krova kuće u svom rodnom selu.
Odžačar Slavko Bardak iz Broda koji se ovim poslom bavi punih 18 godina, savjetuje da dimnjake treba čistiti bar svake dvije godine, a cijena ove usluge je od 30 do 40 KM.
Poslije završenog dimničarskog zanata 1969. godine, Zrenjaninac Konstantin Forotičan je uzeo četku u ruke i ne ostavlja je do dan-danas, iako mu je 70 godina.
Dimnjačar je jedno od zanimanja koje se često zanemaruje i pripisuje prošlosti, ali i danas je neophodno za funkcionisanje domaćinstva.
Na teritoriji Republike Srpske ima svega pet dimnjačara, koji ne oskudijevaju u poslu i od njega mogu lijepo da žive, rekao je dimnjačar iz Stanara Radimir Stevanović.
Iako se na ulicama rijetko viđaju dimnjačari koji, obučeni u crno odijelo od glave do pete, idu na intervencije, mnogi građani i dan-danas vjeruju u mit da hvatanje dimnjačara za dugme na uniformi ili njihovu četku donosi sreću.
Iz najmlađe lokalne zajednice u Srpskoj, iz opštine Stanari, stiže nam priča o dimnjačaru Radomiru Stevanoviću. Radomir je oživio zanat koji skoro izumire i uživa u njemu.
Stari zanat dimnjačarstva ne izumire već se sve više vraća i ne gubi korak s novim vremenom, poručili su dimnjačari iz Brčkog koji o svom zanatu pričaju s velikom ljubavlju i ponosom.
Trebinjski dimnjačar Jovica Balić gazi sedmu deceniju, no ostao je vjeran imidžu iz mladosti, dugoj kosi svezanoj u rep, minđuši u jednom uhu i nezaobilaznoj jakni vijetnamki.