Zagrebački menadžer Vladimir Mihaljek je u subotu, 16. novembra 1974. godine u sarajevskoj Skenderiji organizovao oproštajni koncert beogradske Korni grupe.
Obilježavajući tridesetogodišnjicu smrti Milana Mladenovića, pjevača, gitariste, tekstopisca i kompozitora grupe Ekatarina Velika, u Narodnoj biblioteci Srbije 5. novembra svečano je otvoren njegov legat.
Da li ste ikada slušali pjesmu koja zvuči drugačije od svega drugog, za koju se čini da vas prenosi u drugi svijet, ostavljajući vas i hipnotisane i zbunjene? Ako jeste, vjerovatno ste iskusili magiju pjesme „Bjelja nijansa blijede“.
Čovjek je takvo biće da bez sumnje ne umije da živi. Najviše ga oduvijek zanimaju teorije zavjere. Voli da ih čuje iz „obaviještenih izvora“, još više da ih lično distribuira.
U proljeće 1979. sjedio sam u bašti otmjenog kafea Žarbo usred budimpeštanskog Vorošmarti trga sa čuvenom mađarskom pjevačicom Žužom Konc. Pitala me hoću li da probam rigojanči.
Činjenica da je Beograd dobio prvu kafanu u Evropi 1522. godine na Dorćolu i tako u tom smislu pretekao čak i jedan Carigrad, Beč, Pariz ili London, govori o važnosti Beograda kao raskrsnice trgovačkih puteva, kao mjesta koje je spajalo Orijent i Evropu, i koje je akumuliralo različite kulturne uticaje.
“Outsider art“ je popularan i kolekcionarski umjetnički stil. Termin je skovao umjetnički kritičar Rodžer Kardinal početkom 1970-ih. To je sinonim za već postojeći umjetnički stil “Art brut”, što se prevodi kao sirova ili gruba umjetnost. A kako je sve počelo?
Bez obzira što Crvena zvezda godinama igra u dva najveća evropska takmičenja jedno pitanje ipak stoji: zar se vidjelo sve šta je imalo da se vidi i doživi na adresi u Ljutice Bogdana?!
Kada pogledate ogromnu listu legendi rokenrola, jasno je da Dejvid Bouvi spada među najveće. Sa brojnim talentima i menjanjem identiteta, njegova karijera je bila izuzetna.
Moja generacija vjerovatno ne bi odrasla da nije bilo muzike Bitlsa. Četvorica momaka iz Liverpula bili su slika i zvuk vremena za koga smo vjerovali da je vječan.
Pošto je ispisana i poslednja strana te bogate sage, značajnija od svih poglavlja u njoj je činjenica da Srbija i Beograd u prošlom i početkom ovog vijeka nisu imali veću - kako po tiražima, nezaboravnim koncertima, uticaju i tragu - ni problematičniju grupu od Riblje čorbe, po iskušenjima kroz koja je morala da prođe, ni koloritniju ličnost od njenog predvodnika.
Teško da muzičar može zamisliti svoj posljednji trenutak na sceni. Ideja o “putujućem bendu” i dalje je jedan od najvažnijih životnih stilova o kojima većina umjetnika sanja.
Zamislite ovakvu scenu: godina je 1988, a Džon Fogerti, pjevač i gitarista grupe „Creedence Clearvater Revival“, stoji pred sudom optužen da je sam sebe plagirao.
Vudstok se desio godine kada se Jan Palah u Pragu spalio, Nikson postao predsjednik SAD, a De Gol sišao sa političke scene, kada se mjuzikl „Kosa” dogodio u Ateljeu 212, Džek Kerouak umro, Nil Armstrong zakoračio na Mjesec, Amerika imala isto vojnika u Vijetnamu koliko se mladih slilo na Maks Jasgarovu farmu sredinom promjenljivog avgusta, kada se prva verzija časopisa Džuboks ugasila, a Džon Lenon i Joko Ono poslali Titu dva žira u ime mira…
Moje upoznavanje s atletikom i oduševljenje Olimpijskim igrama došlo je zahvaljujući jednom sportskom junaku.
Vladimir Đurić Đura odavno pripada redu Neumornih i Višestranih kreativaca.
Baš me potresla vijest da je ovog ponedjeljka u 91. godini preminuo veliki pionir evropskog bluza i istinska britanska muzička legenda.
Ima istina koje zbunjuju istoričare, a naučnike teraju da češu glave. Fascinantno je u svijetu koji je oguglao na sve sjetiti se nekih neobičnosti koje su se dogodile u prošlosti.
Neki dan se navršilo 63 godine od smrti Ernesta Hemingveja. Zbog poštovanja prema napisanom i neobičnom životnom primjeru obavezno obilazim barove u kojima je on pio i pisao ili koji se po njemu zovu.
Ako ste u dilemi kuda na ljetovanje, moj vam je savjet da neka mjesta obavezno izbjegnete. Em su udaljena, em opasna.