Festival u Opatiji je preokrenuo sve u životu Zdravka Čolića.
Jedan od urednika Televizije Sarajevo, Milan Stupar, pozvao je Zdravka Čolića da u jednom od studija presluša novu pjesmu Kemala Montena “Gori vatra”.
Početak internacionalne karijere odveo je Zdravka Čolića na turneju u tadašnji SSSR, gdje su naši umjetnici dugo bili prave velike zvijezde.
Na Instagramu je podijeljen snimak koji prikazuje kako je snimana pjesma "Jedina", hit Zdravka Čolića iz 1977. godine.
Zdravko Čolić je tada davao intervjue u mnogobrojnim magazinima.
Kada se vratio u Sarajevo, Zdravko Čolić je čvrsto riješio da diplomira na Ekonomskom fakultetu. Roditelji su bili presrećni što se vraća kući.
U međuvremenu, Zdravku Čoliću se nije dopao rad sa “Korni grupom”. Nije to bilo ono što je želio.
Zdravko Čolić je stigao u Beograd 10. septembra 1971. godine.
Odlazak sa bendom “Novi ambasadori” u Vrsar značio je puno Zdravku Čoliću.
Kornelije Kovač je imao svoju “Korni grupu”, koja je već izdala nekoliko hit singlova, a u Sarajevu je ranije nastupao sa “Indeksima”.
Zdravko Čolić i gitarista Slobodan Vujović su pred ljeto 1970. godine osnovali “Nove Ambasadore”.
Postoji anegdota sa kraja šezdesetih, koja govori o tome koliko se Zdravko Čolić, čak odjeven poput dendija i spreman za scenu, nije libio da pomogne prijateljima.
“Ambasadori” su bili sastavljeni od profesionalnih vojnih muzičara, od kojih je samo gitarista Slobodan Vujović bio civil.
Zdravko Čolić je odmah po završetku srednje škole upisao Ekonomski fakultet.
Svoju namjeru da pjeva sa bendom vrlo brzo je Zdravko Čolić ostvario po povratku u Sarajevo.
Čola je imao 16 godina kada ga je drugar Nedim Idrizović nagovorio da se prijavi na takmičenje pjevača amatera u Bijeloj.
Pošto je Čolin otac Vlada dobio stan u Lenjinovoj ulici, ubrzo poslije toga je kupio malu vikendicu u Baošićima na moru, blizu Bijele, u naselju Pjer Loti, nazvanom po legendarnom francuskom piscu ljubavnih avanturističkih romana.
Pjevao je Zdravko Čolić kad god bi imao prilike za to, ponajviše u parku preko puta svoje kuće.
Časovi gitare prekidali su mu fudbal, pa im se nije naročito radovao, ali nije ih preskakao.
Kao i sva druga djeca, Zdravko Čolić je obožavao igre u obližnjem parku. Međutim, često je ostajao sam kod kuće da bi slušao muziku.