Ono što je trebalo da postane treći politički blok, postala je korona. Sila koja ne namjerava da kapitulira pred vladajućim, a naročito pred opozicionarima, nego ima svoj put. Političkim oponentima ostaje samo da joj se poklone ili da se potrude da ih njeni efekti okrznu što manje.
Prvi test bio je zabrana okupljanja na javnim skupovima za više od 50 osoba. To znači da, umjesto jednog mitinga, morate da organizujete deset manjih, ili da batalite sve i krenete od vrata do vrata, od lajka do lajka. U oba slučaja pobjeđuje onaj ko ima više energije, želje, ali i resursa i stranačke infrastrukture.
Drugi test bila je odluka SNSD da obustavi sve stranačke skupove i pozove ostale partije da urade to isto. Na prvi pogled odgovorna odluka, samo da nije jedne sitnice – vladajući su u takvoj situaciji u prednosti, jer u formalno republičkoj ili državničkoj ulozi i dalje imaju priliku da otvaraju puteve, bolnice.
Najočitiji primjer je saopštenje SP od 24. oktobra u kome se, ispod stranačkog amblema, kaže da je „ministar Petar Đokić“ otvorio novu zgradu opštine Donji Žabar.
Treći test biće sam dan izbora. Nepisano je pravilo da manja izlaznost odgovara onima koji bi da ostanu na vlasti. San o većoj izlaznosti za opoziciju je odavno neostvariv, a ovaj put to će da bude još teže.
Da biste, uz poštovanje svih epidemioloških mjera, satima čekali da glasate, možda po kiši i hladnoći, treba da budete vanserijski motivisani. To se odnosi na glasače i vlasti i opozicije, samo što postoji bitna razlika: brojni građani koji glasaju za vlast su poslom ili na neki drugi način ucijenjeni i nema te korone ili kiše koja bi smjela da ih spriječi da glasaju.
S druge strane, sila koja pokreće većinu opozicionih glasača jeste nezadovoljstvo stanjem u društvu, vjerovanje da bi pobjedom onih drugih bilo bolje i sanjarenje o ljepšem životu.
Međutim, niko ih neće proganjati ako ne budu glasali.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu