Istraživanje, objavljeno u BMJ Heartu, analiziralo je podatke 420.925 sudionika UK Biobanka koji su dali podatke o brzini hodanja. Od njih je 81.956 dalo detaljnije podatke o količini vremena koje su proveli hodajući različitim tempom.
Prema toj studiji, nešto više od 6,5 odsto učesnika imalo je spori tempo hodanja, 53 odsto imalo je prosječan tempo hodanja, a 41 odsto imalo je brzi tempo hodanja.
Praćenje tih pojedinaca u prosjeku 13 godina pokazalo je da je 36.574 učesnika (9 odsto) razvilo neki oblik abnormalnosti srčanog ritma.
Nakon uzimanja u obzir pozadinskih demografskih faktora i faktora načina života, prosječan ili brz tempo hodanja bio je povezan s 35 odsto odnosno 43 odsto nižim rizikom od svih abnormalnosti srčanog ritma u poređenju sa sporim tempom hodanja.
Ove veće brzine hodanja takođe su povezane s nižim rizikom od fibrilacije atrija i drugih srčanih aritmija.
Dok vrijeme provedeno u hodanju sporim tempom nije povezano s rizikom od razvoja abnormalnosti srčanog ritma, više vremena provedenog u hodanju prosječnim ili brzim tempom povezano je s 27 odsto manjim rizikom.
Sveukupno, nekih 36 odsto povezanosti između tempa hodanja i svih abnormalnosti srčanog ritma bilo je pod uticajem metaboličkih i upalnih faktora.
Demografski faktori i faktori životnog stila koji su uzeti u obzir u studiji uključivali su da su učesnici koji su prijavili brži tempo hodanja vjerovatnije bili muškarci te da su živjeli u manje siromašnim područjima i imali zdraviji stil života.
Fibrilacija atrija je stanje u kojem gornje srčane komore kucaju nepravilno i prebrzo, dok se ventrikularne aritmije javljaju kada abnormalni srčani ritam započne u donjim komorama.
Problemi sa srčanim ritmom mogu povećati rizik od moždanog udara, zatajenja srca i srčanog zastoja ako se ne liječe. Mogu se pojaviti kada postoji problem s električnim sistemom koji uzrokuje otkucaje srca.
Istraživači su primijetili da je studija bila promatračka, što znači da se ne mogu izvući sigurni zaključci o tome je li hodanje brzim tempom izravan uzrok manjeg rizika od abnormalnosti srčanog ritma.
Studija je takođe bila ograničena činjenicom da su se učesnici sami prijavili i da nisu odražavali široki spektar starosti i etničkog porijekla. Prosječna starost bila je 55 godina, 55 odsto učesnika bile su žene, a 97 odsto bijelci.
Ova je studija prva koja istražuje puteve koji podupiru povezanost između tempa hodanja i aritmija i pruža dokaze da metabolički i upalni faktori mogu imati ulogu: brže hodanje smanjilo je rizik od pretilosti i upala, što je zauzvrat smanjilo rizik od aritmije.
– Ovo je otkriće biološki prihvatljivo jer su kumulativne epidemiološke studije pokazale da je tempo hodanja obrnuto povezan s metaboličkim faktorima kao što su pretilost, HbA1c (glukoza natašte), dijabetes i visoki krvni pritisak koji su s druge strane povezani s rizikom od aritmije – naveli su istraživači predvođeni profesorkom Jill Pell sa Univerziteta u Glasgowu, prenosi Klix.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu