Za mnoge predhrišćanske narode, poput Germana i Kelta, zec je bio posvećen boginji plodnosti, a njegova sposobnost brzog razmnožavanja bila je očigledan znak života i obnove.
U starim evropskim tradicijama, zec je bio posmatran kao životinja koja se brzo množi, a plodnost je bila povezana sa proljećem, godišnjim dobom kada se proslavlja Vaskrs. Sa dolaskom proljeća, sve oko nas se budi iz zime i priroda se ponovo rađa, što je paralela sa Hristovim vaskrsenjem.
Kada su rane hrišćanske zajednice počele širiti vjeru, mnogi su paganski simboli i običaji preuzeti i reinterpretirani kroz hrišćanske vrednosti. Tako je i zeka, koji je prije simbolizovao plodnost, postao simbol novog života i obnove, što se savršeno uklopilo u značenje Hristovog vaskrsenja. U mnogim kulturama, zec je postao uzor za novi početak, kao što je i Hristos kroz svoje vaskrsenje omogućio spasenje i obnovu ljudske prirode.
Zeka je postao simbol života, svjetlosti i nade, što je u skladu sa značenjem Vaskrsa kao dana kada je Hristos pobijedio smrt i donio spasenje svijetu. Kroz zeca, hrišćanstvo je prigrlilo simboliku novog života, jer je Hristovo vaskrsenje od smrti preteča novog početka za vjerne.
Još jedan ključni element vezan za Vaskrs i zeca je jaje. Jaja su oduvek bila simbol života, plodnosti i novog početka. U srednjem vijeku, na primer, jaja su često bila bojana i darivana na Vaskrs kao znak obnavljanja života i nade. Zec je preuzet kao „donosilac“ tih jaja, jer je u mnogim kulturama bio povezan sa prolećnim plodovima i plodnošću.
Danas, zeka je jedan od najprepoznatljivijih simbola Uskrsa, naročito u zapadnim zemljama. On je dio mnogih običaja i tradicija, uključujući bojenje jaja, krijumčarenje uskršnjih poklona i čak organizovanje potrage za uskršnjim jajima. Zekina simbolika još uvek nosi snažnu poruku obnove, života i nade.
Svojom prisutnošću na trpezama i u ukrasima, on podseća na najuzvišeniji trenutak u hrišćanskoj religiji – Hristovo vaskrsenje, piše Kurir.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu