Dok se stariji od 60 godina, a njih u RS ima 281.000, još uvijek edipovski kreću unutar logike totalitarnog političkog matrijarhata naslijeđenog iz socijalizma, na drugoj strani se pojavljuju prvi izdanci (Pernar, Preletačević, Stanivuković itd.) totalitarnog političkog patrijarhata koji je namijenjen mladima.
Ovi nosioci hladne logike patrijarhalnog totalitarizma ne nude toplu majčinsku viziju bolje budućnosti ni izgradnju autoputeva, niti penzije, ni evropske integracije ni slične slatke laži. Oni ne nude ništa – naprosto oni su provokacija, manipulacija, incident i skandal. I to nije njihov alter ego. Nije to simbolička pobuna protiv surogata majke (političkih partija) već princip čiste i fluidne negacije.
Čisto podsjećanja radi, prvi put se na ovim prostorima forma (političkog) djelovanja ove vrste pojavila daleke 1982. godine u Sloveniji. Riječ je o muzičkoj instituciji Lajbah, koja je primitivnoj javnosti hrabro saopštila da je umjetnost sistemski i ideološki politizovana zbog čega njen jedini izraz može biti manipulacija i propaganda, tj. doslovna upotreba moći informacije.
Kao što tada primitivna javnost bivše države nije bila u stanju da shvati ovaj početak postmoderne u SFRJ tako ni sada podjednako primitivna javnost nije u stanju da shvati početak političke postmoderne, to jeste, da novi izdanci totalitarnog političkog patrijarhata, igrajući se s autoritetom, zapravo pokazuju ono što politika uistinu jeste, samo bez maske.
(Nemanja Đukić, profesor sociologije na Univerzitetu u Banjaluci)
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu