Sa hljebom su nastajale velike civilizacije, kako ističe istoričarka Dijana Vasiljević, razumljivo je da ima i važno mjesto i u srpskoj kulturi. Najčešće se tokom godine jeo hljeb od prosa, ovsa, ječma ili krupnika, a samo za praznike i svetkovine, jeo se hljeb od pšenice.
Jedan od svakako najznačajnih praznika u srpskoj kulturi bio je Božić i svetkovine koje su vezane za dane oko njega. Tada se pravio najveći broj hljebova od pšeničnog brašna, različitih oblika, naziva i namjene, sve u zavisnosti od geografskog područja na kom se slavilo. U zavisnosti od običaja, mijesili su se rano ujutro, uoči Božića na Badnji dan, na sam dan Božića i nakon proslave.
Najvažniji hljeb koji se pravi za Božić je česnica, koja svoje poreklo vodi iz slovenske prapostojbine i ostaće nezaobilazan dio proslava tokom svih vjekova našeg postojanja. Prvobitno, mijesila se od pšeničnog brašna, bez soli i sa vodom koja se donosila sa izvora prije izlaska sunca. Ukrašavala se različitim figurama i uz nju se najčešće stavljao novčić, zrno žitarice i grančica drena. Lomila se za vrijeme ručka, a u zavisnosti šta bi neko od članova porodice pronašao u svom parčetu česnice, predviđalo se kakva će godina biti.
Međutim, u različitim oblastima u Srbiji, kao što je recimo u istočnoj Srbiji, postoje običaji gdje se pravi više hljebova i ritualno se lome i jedu i na Badnje veče i na Božić. U Šumadiji, južnoj Srbiji i istočnoj, sprema se više obrednih hljebova uz glavni hljeb i posvećuju se njivi, usjevima, vinogradu, stoci, kući, oružju i sličnim namjenama.
Uz ime česnica koji predstavlja glavni božićni obredni hljeb, javlja se i ime vasilica, veselica, pogača.
Za Mali Božić, tj. za Novu godinu, mijesio se kolač sličan česnici, po imenu vasilica, koji se šarao sa tri uvezane trske ili tri drenove grančice uvezane crvenim koncem, koje su simbolizovale Sveto Trojstvo. Njenim mrvama su hranili stoku i ostale domaće životinje, jer se vjerovalo da ima magična svojstva.
Vrste česnice
Danas, česnica se pravi najčešće u nekoliko vrsta, pa je često predmet rasprava jer svaki kraj smatra da je njihova česnica ta koja je prava.
U Vojvodini i nekim dijelovima centralne Srbije, često ćete naći slatku česnicu, koja se pravi od gotovih kora ili se razvlače kore od testa koje se mijesi, a pune se mljevenim orasima, rendanom jabukom, suvim grožđem, smokvama i šećerom. Peče se kao suva pita i lomi na Božićnom ručku.
Druga vrsta česnice pravi se od brašna sa kvascem i često premazuje svinjskom masti sa čvarcima ili maslacem, u koju se stavljaju novčići, dren ili komadi žita.
Pored česnice, tokom božićnih praznika pravi se i tzv. figuralni hljeb, koji predstavlja kvočku sa pilićima, a pravi se ujutro na Badnji dan i dijeli tokom cijelog dana prije svega djeci u kući i u komšiluku. Ne sječe se nožem, već se kida na komade. Oblikom simbolizuje okupljanje djece oko roditelja, kao što kvočka skuplja piliće. Ovaj hljeb se pravi i zbog plodnosti, mira, ljubavi, sloge među roditeljima i djecom u kući.
Običaj da se iznosi ovaj obredni hljeb poklapa se sa folklorom da kad se unosi badnjak, jedno dijete kvoca, a ostala viču piju-piju, te se rijeđaju onomatopeje domaćih životinja. Sve u želji da godina bude plodna.
Imamo i božićni hljeb, koji se pravi na Badnji dan. Oko njega se, tradicionalno, aranžira slama, suve šljive, orasi i jedna svijeća.
Kolač mora biti gotov do trenutka dok se ne oglase crkvena zvona (do 15h). Ukrašava se simbolima koji znače: žito, sunce, mjesec i krst. Na sredinu se stavlja ruža u kojoj je struk bosiljka. Svi ovi ukrasi simbolizuju obilje, radost i plodnost.
Izgleda kao slavski kolač samo što su oko njega i po njemu razni ukrasi, prenosi Ona.rs.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu