Proglašavanje istinskih pobjednika nad nacizmom negativcima, a onih koji su za „slavu“ Trećeg Rajha ostavljali kosti po ruskim stepama „dobrim momcima“, prisutno je u mnogim evropskim državama, posebno u istočnoj Evropi.
O bujanju nikad ugašenog hrvatskog nacizma i pokušaja izjednačavanja ustaških zločina s onim navodnim partizanskim, već su napisani romani. Vidjevši, valjda, kako se u „lijepoj njihovoj“ konj potkiva, te da se potomci srpskih partizana iz Like, Banije i Korduna proglašavaju agresorima i fašistima, a notorne ustaške ubice i kreštavi pjevac Tompson „domoljubima“ i demokratama, pojedini ljudi-žabe iz bošnjačkog nacionalnog korpusa takođe su digli nogu.
Ali, avaj! Kao i kod onih koji su ih prije nešto više od pola vijeka nazivali „hrvatskim cvijećem“, pokušaji revizije istorije bošnjačkih političara i intelektualaca naišli su na ozbiljnu prepreku. Kako Srbe optužiti za sljedbeništvo nacizma kad u Sarajevu, Goraždu, Mostaru… ulice, trgovi i škole nose nazive ustaških koljača i SS oficira? Možda na način da u jeku orkestrirane kampanje protiv srpskog „nacizma“ usred Fazlagića Kule podignete spomen-česmu u čast „šehida“ koji su Srbima napunili Korićku jamu?
Neće da može, rekao bi drug Šojić. Ili, da parafraziramo slavnog pjesnika, hrabrost se ne ogleda u nedostatku stida.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu