Bulgakov, koji je bio ljekar, pritisnut neimaštinom, teškim uslovima života i ratnim i političkim okruženjem, počeo je da uzima morfijum, prvo da bi olakšao alergijske reakcije na lijek protiv difterije, a onda je postao “morfinista”, odnosno zavisnik od ove droge, ali i od pisanja. U oktobru 1917. godine u Moskvi je upoznao svog ujaka, poznatog moskovskog ginekologa N.M. Pokrovskog, koji je postao prototip profesora Preobraženskog iz čuvene novele “Pseće srce”.
U jesen 1918. godine Bulgakov u Kijevu započinje privatnu praksu kao venerolog. Za vrijeme građanskog rata u Rusiji, u februaru 1919. godine, Bulgakov je mobilisan kao vojni ljekar u vojsku Ukrajinske narodne republike.
Iste godine je radio i kao ljekar Crvenog krsta, a zatim i u Oružanim snagama Juga Rusije /bjelogrdejci protivnici Oktobarske revolucije/. U sastavu Treće terske kozačke pukovnije borio se na Sjevernom Kavkazu.
Za vrijeme povlačenja Dobrovoljačke armije početkom 1920. godine ne odlazi u Gruziju, nego ostaje u Vladikavkazu jer obolijeva od tifusa.
Krajem septembra 1921. godine Bulgakov se preselio u Moskvu i počeo sarađivati kao feljtonista sa moskovskim novinama “Gudok”, “Rabočij” i raznim časopisima. U to vrijeme je objavio pojedina djela u novinama.
Mijenjao je žene i brakove, ali ne i svoju sklonost ka pisanju i morfijumu.
Godine 1926. sa velikim uspjehom održana je premijera njegovog pozorišnog komada “Dani Turbina”. Komunistčke vlasti dopustile su izvedbu na godinu dana, ali su to nekoliko puta produživali jer se drama navodno svidjela Staljinu.
Međutim, u svom istupu u javnosti Staljin je poručio: “`Dani Turbina` su – antisovjetski komad, a Bulgakov nije naš”.
Istovremeno se u sovjetskim novinama širila intenzivna i krajnje oštra kritika Bulgakovljevog stvaralaštva.
Njegova druga drama 1926. godine “Zojkin stan” doživljava, takođe, veliki uspjeh.
Kod Bulgakova se pojavila zamisao romana kasnije nazvanog “Majstor i Margarita”. Pisac je, takođe, započeo rad na komadu o Molijeru, koji će doživjeti veliki uspjeh.
Bulgakov je, pišući o tome kako je Molijer aluzijama uspijevao da zavara vlasti i da piše radnju koja ima sasvim drugačiju poruku od izgovorene – zapravo govorio o sebi i o radu mnogih sovjetskih pisaca tada.
Do 1930. godine prestalo je izdavanje Bulgakovljevog djela, a pozorišni komadi su skinuti sa repertoara.
Bile su zabranjene izvedbe “Bijega”, “Zojkinog stana”, “Grimiznog otoka”, “Dana Turbina”… Bulgakov je pisao bratu Nikolaju u Pariz o svojoj nepovoljnoj književno-pozorišnoj situaciji i teškom materijalnom stanju.
U tom periodu napisao je pismo Vladi SSSR-a sa molbom da mu vlasti omoguće da emigrira ili da mu pruže mogućnost da radi.
U pismu Staljinu Bulgakov je poručio da mu bude dozvoljeno da piše komade, a ako to nije moguće, želio bi bar da nosi pozorišne rekvizite.
Komad o Molijeru pojavio sa 1936. godine, nakon gotovo pet godina proba, a, zapravo, sve to vrijeme odlučivano je da li će uopšte biti igran. Nakon sedam izvedbi komad je zabranjen, a “Pravda” je objavila razoran članak o toj “neiskrenoj, reakcionarnoj i lošoj predstavi”.
Zdravlje Bulgakova počelo se naglo pogoršavati. Dijagnostifikovana mu je i hipertenzivna nefroskleroza. U tom periodu diktira posljednje verzije “Majstora i Margarite”, svog remek-djela.
Bulgakov je preminuo 10. marta 1940. godine. Sahranjen je na Novodjevičanskom groblju. Na njegovom grobu, zahvaljujući supruzi Jeleni Bulgakovoj, postavljen je kamen nazvan Golgota, koji je ranije ležao na grobu Nikolaja Gogolja.
Roman “Majstor i Margarita” ostao je kao jedna vrsta testamenta – i književnog i političkog.
Roman koji govori o dvije suprotstavljene religije – ideološkoj komunističkoj i hrišćanskoj, koje paralelno žive u tom romanu, uz majstora Volanda, kao vezivno tkivo dva svijeta.
Romaneskni esej o slobodi, pun fantazije, nježnosti, satire i surovosti do danas je ostao obavezno štivo svakog ljubitelja književnosti, a Bulgakova je uvrstio u sam vrh svjetske proze.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu