I sada dolazimo do bitnog: najveća nalazišta koja su otkrivena uglavnom su oko područja Marijupolja, lučkog grada razorenog ruskim bombardovanjem.
– Ovo možda nije glavni razlog invazije, ali neodvojivo je rudno bogatstvo Ukrajine jedan od razloga zašto je ova zemlja toliko važna za Rusiju – rekao je Rod Šonover, bivši direktor Odjeljenja za okolinu i prirodne resurse američke Nacionalne obavještajne službe.
Slobodna Dalmacija piše da se danas litijum koristi u velikim količinama za razne svrhe kao što je proizvodnja baterija, za polimerizaciju elastomera, u građevinarstvu te za organske sinteze u farmaciji i argohemijskoj industriji. Zemlje koje ga prodaju vrte milijarde, kažu da je litijum nova nafta.
Od 2007. najvažniji segment upotrebe litijuma su primarne (takozvane “litijske”) baterije i akumulatori (sekundarne ili litijum-jonske baterije). Bez litijuma nema mobilnog telefona, automobila, laptopa, stoga je jasno zašto bi se i zbog tog minerala mogli voditi ratovi. Ili se već vode.
Inače, ukrajinski litijum počeo je privlačiti svjetsku pažnju još prošle godine, prije nego što je ruska invazija zaustavila istraživanja. Naime, prošlog novembra, australijska kompanija Evropean Litium rekla je da je blizu osiguravanja prava na dva obećavajuća nalazišta litijuma u regionu Donjeck (istočna Ukrajina) i Kirovograd, u središtu zemlje. U istom mjesecu, kineska kompanija Chengxin Lithium takođe je zatražila prava na neke depozite, što bi omogućilo Kini da osvoji prvi depozit u Evropi.
– Budući da nema razvijenih ležišta, sumnjam da su resursi litijuma motivacija za napade na jugoistoku – kaže Šonover za Renevable Matter no upozorava, da ako ova regija padne pod rusku kontrolu, rezerve litijuma sigurno bi bile od koristi za Kremlj.
Jedan od retkih geologa koji su vidjeli ove drevne stijene je Andrea Dini, istraživač na italijanskom CNR-ovom institutu za geologiju i georesurse, koji je učestvovao u tri kampanje u rudniku Khoroshiv-Volodarsk u sjevernoj Ukrajini.
– Rudnik koji sam vidio nikada nije proizveo litijum, jer njegove stijene sadrže litijumove minerale koji sadrže flor i problematične su u metalurškim procesima odvajanja metala. Od 1991. Ukrajinci ovdje vade uglavnom drago kamenje – kaže Dini, prenosi Blic.
Ipak, u posljednje dvije decenije, ukrajinski geološki zavod proveo je naučna i strateška istraživanja, te su otkrili nekoliko područja s litijumovim mineralima kao što je spodumen s vrlo visokim potencijalom.
– Vrlo drevne stijene za koje su zainteresovani proizvođači litijuma su pegmatiti koji sadrže spodumen – mineral koji industrija preferira. Ove stijene nemaju zagađujuće metale kao što su olovo, cink i kadmij, ali sadrže silikate koji se kao otpadni materijal mogu prodati keramičkoj industriji. Ukratko, ništa se ne baca – objašnjava Dini i poručuje kako Ukrajina i Srbija verojatno imaju najveći potencijal za vađenje litijuma u cijeloj Evropi.
Inače, Ukrajina ima 10 odsto svetskih rezervi gvožđa, šest odsto titana i 20 odsto grafita, a u Ukrajini ima i više od samih minerala. Primjer, na sjeveroistoku, u blizini ruske granice, nalazi se 400 miliona godina star sedimentni bazen ispunjen organskim materijalom i stijenama crnog škriljevca koje nose u sebi velike količine ugljena i metana. Potencijal je ogroman, a u prilog tome ide i podatak da je dio energetske neovisnosti SAD-a posljedica vađenja metana iz ovih stijena na tlu SAD-a.
Postoji još jedan sektor koji je usko povezan s ukrajinskim resursima: italijanska keramika. Naime, kvaliteta italijanskih keramičkih pločica ovisi o uvozu gline i kaolina iz Ukrajine, minerala koji se vadi iz kamenoloma Donbasa. U italijanskoj keramičkoj industriji, 25 odsto sirovina uključujući glinu koja se smatra cijenjenom dolazi iz Ukrajine.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu