Analizirajući društvene interakcije više od 450.000 odraslih osoba, studija zaključuje da su objektivne mjere društvene interakcije, kao što su posjete i grupne aktivnosti, jače povezane sa smrtnošću nego subjektivna osjećanja usamljenosti.
Redovne posjete prijatelja ili porodice značajno smanjuju ovaj rizik, dajući zaštitu od posljedica izolacije.
Studija je obuhvatila 458.146 osoba iz biobanke Ujedinjenog Kraljevstva, uz period praćenja od 12,6 godina, tokom kojih je umrlo 33.135 učesnika.
Istraživanje pokazuje da bi intervencije u cilju povećanja društvenih posjeta mogle znatno smanjiti rizik od smrti kod izolovanih individua.
Autori sugerišu da bi se njihovi nalazi mogli upotrijebiti za identifikovanje pacijenata sa većim rizikom od smrti zbog društvenih faktora i za razvoj efikasnijih intervencija za borbu protiv povećanog rizika od smrti u vezi sa društvenom izolacijom.
Iako su ranija istraživanja identifikovala veze između smrti zbog bilo kojih uzroka i „osjećaja usamljenosti“ i usamljeničkog života, kombinovani uticaji različitih tipova društvene interakcije na mortalitet nisu jasni.
Naučnici su upotrijebili podatke o 458.146 osoba kako bi istražili vezu između smrtnosti i pet tipova društvene interakcije. Učesnici su regrutovani između 2006. i 2010. i imali su prosječnu starost od 56,5 godina.
Prilikom regrutacije su popunili upitnik odgovarajući na pitanja o pet tipova društvene interakcije: koliko često mogu da se povjere nekome bliskom i koliko često se osjećaju usamljeno (subjektivne mjere) i koliko često ih posjećuju prijatelji ili porodica, koliko često učestvuju u nedjeljnim grupnim aktivnostima, i da li žive sami (objektivne mjere).
Nakon medijalnih 12,6 godina, 33.135 učesnika je bilo umrlo, prema priloženim smrtovnicama. Autori su otkrili da je svih pet vrsta društvenih interakcija nezavisno povezano sa smrću zbog bilo kojeg uzroka. Sveukupno, povećan mortalitet bio je jače povezan sa niskim nivoima objektivnih mjera društvene interakcije u poređenju sa niskim nivoima subjektivnih mjera.
Najjača veza je postojala kod individua koje nikad nisu posjećivali prijatelji ili porodica, koje su imale 39 odsto povezanog većeg rizika od smrti.
Osim toga, korist od učešća u nedjeljnim grupnim aktivnostima nije primjećena kod učesnika bez posjeta prijatelja ili porodice – učesnici koji nikad nisu imali takve posjete, ali su učestvovali u grupnim aktivnostima, imali su sličan povezan veći rizik od smrti kao kod onih koji nisu imali posjete i nisu učestvovali u aktivnostima (50 odsto i 49 odsto).
Međutim, učesnici koji su imali posjete prijatelja ili porodice barem na mjesečnoj bazi imali su znatno niži povezani veći rizik od smrti, što kazuje da je postojao potencijalno zaštitni efekat ove socijalne interakcije.
Autori upozoravaju da, iako se sveukupna snaga povezanosti vjerovatno može generalizovati, podaci iz biobanke nisu potpuno reprezentativni za opštu populaciju Ujedinjenog Kraljevstva, i da su mjere društvene interakcije prijavili sami učesnici, kao i da su relativno proste.
Dalje istraživanje bi moglo ispitati efekte drugih tipova društvene interakcije na mortalitet, ili koliko je promjene u nekom tipu interakcije potrebno da bi društveno izolovani ljudi imali najveću korist, piše Neuroscience News.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu