Potencijalno podmuklija opasnost postoji unutar, u nabujalim evropskim redovima proputinovskih ekstremno desničarskih ličnosti i partija.
Iako je izgubila izbore u Francuskoj, Marin Le Pen je svojim visokim procentom osvojenih glasova glasova demonstrirala rastuću moć jednog od glavnih Putinovih saveznika u Evropi. Još jedan njegov obožavalac, mađarski premijer Viktor Orban, nedavno je ubjedljivo pobijedio na reizboru, piše Blumberg.
Manje uočljivo, ali ne manje važno, krajnje desničarske stranke rastu u dva izvorna bastiona fašizma: Italiji i Španiji. Đorđa Meloni, homofobična i antiimigrantska liderka Braće Italije, mogla bi da postane prva italijanska krajnje desničarska premijerka nakon izbora 2023. Mali politički zemljotres potresao je Španiju prošlog mjeseca kada je Voks, eksplicitno ksenofobična stranka (i poput Braće Italije član Evropske partije konzervativaca i reformista), ušao u koalicionu vladu u regionu Кastilja i Leon sa Narodnom partijom desnog centra (PP).
Ovo je prvi put od 1975. i smrti fašističkog diktatora generala Fransiska Franka da krajnji desničari imaju političke funkcije u Španiji. Nacionalni izbori koji će biti održani sljedeće godine mogli bi da uzdignu u srce španske politike stranku čiji lider poziva na “rekonkistu“ Španije i koji je tvitovao snimak sebe kako jaše konja, u Putinovom stilu, širom Andaluzije.
Oni koji se nadaju da bi Voks mogao da popusti pred umjerenim uticajem Narodne stranke verovatno će biti razočarani. PP je već krenula dalje udesno kako bi se obratila glasačima Voksa. U Izabel Dijaz Ajuso, demagoškoj i veoma popularnoj predsjednici madridskog regiona, Voks ima glasnog saveznika unutar PP.
Sa svojom retorikom o katoličanstvu i svetosti porodice, skepticizmom prema klimatskim promjenama, napadima na LGBT prava i neoimperijalističkim fantazijama o španskoj prošlosti, članovi Voksa na prvi pogled mogu izgledati kao šablonski bijeli nacionalisti sa latinskim akcentom, piše Blumberg.
Partijski lider Santjago Abaskal hvali se da nikada nije bez svog pištolja. Čini se da je njegovo lajanje protiv imigranata i “diktature političke korektnosti”, kao i njegovo obećanje da će izgraditi zidove i učiniti Španiju ponovo velikom, uzeto iz priručnika bivšeg američkog predsjednika Donalda Trampa.
Ali Voks je duboko ukorenjen u španskom društvu, sa pristalicama u birokratiji, policiji i pravosuđu. Lideri stranke su alumniji elitnih privatnih univerziteta u Španiji i inostranstvu, a ne nativisti bez znanja. Nekoliko njih su sofisticirani profesionalci sa iskustvom u velikim bankama i multinacionalnim korporacijama.
Oni znaju da politički mačizam pomaže u ublažavanju egzistencijalne anksioznosti među starijom populacijom. Кao i u Americi, Velikoj Britaniji i drugdje, mnogi u i dalje konzervativnom društvu Španije osjećaju se ugroženo prisustvom imigranata i pojavom jakih feminističkih i LGBT pokreta.
Voks je takođe lukavo prisvojio popularni španski nacionalizam koji se pojavio kao reakcija na katalonski separatizam. Stoga bi bila greška smatrati stranku samo još jednom oportunističkom ekstremno desničarskom grupom, koja iskorišćava nezadovoljstvo birača tradicionalnom dvopartijskom strukturom.
Lideri Voksa su brzo učvrstili veze sa transnacionalnim mrežama krajnje desnice. Prošle godine, Abaskal je najavio “Madridsku povelju“, stalnu organizaciju koja ima za cilj da učvrsti njegov savez sa latinoameričkim ultradesničarima protiv onoga što on naziva “komunizmom“.
U Madridu ovog januara, Abaskal je predsjedavao velikom konklavom evropskih ekstremnih desničara, uključujući Orbana, poljskog premijera Mateuša Moravjeckog i Marin Le Pen. Članovi porodicalidera krajnje desnice kao što su Le Penina nećaka Marion Marešal i Eduardo Bolsonaro, sin brazilskog predsjednika, ubrajaju se među prijatelje stranke.
Naravno, Putinova naširoko osuđivana invazija na Ukrajinu kompromitovala je Voks i njegove istomišljenike u Evropi. Poljska vlada se, na primjer, razišla sa Orbanom zbog Ukrajine. Druge potpisnice “Madridske povelje” javno mnjenje je primoralo da osude rusko ratno huškanje. Ipak, ideološki afiniteti i institucionalne veze između Rusije i krajnje desničarskih mreža u Evropi mogu da prežive Putinov napad na Ukrajinu, posebno pošto troškovi života i dalje naglo rastu. Dok Ukrajina nestaje sa naslovnih strana, Putinovi saputnici će ponovo biti ohrabreni, piše “Blumberg”.
Doprinos Italije zapadnim naporima protiv Putina, koji je već neizvjestan, oslabio bi ako krajnja desnica preuzme vlast posle izbora sljedeće godine. Desničarska vlada u Španiji koja zavisi od Voksa vjerovatno neće samo ugroziti nedavni društveni napredak zemlje, kao što su prava žena na abortus, već i oslabiti njenu sadašnju snažnu podršku Ukrajini, prenosi Blic.
Ukrajinski otpor Putinu pokazao se snažnim. Međutim, veći dio Evrope je u opasnosti da ponovi svoju traumatičnu istoriju.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu