Gradski med je hit u svijetu, a Beograd u tom trendu ne zaostaje.
Gosti „Hajata“ ga dobijaju sa krova hotela, a ostalo se nudi kao poseban beogradski suvernir. Kvalitetom ne zaostaje za medom sa livade, a urbani pčelari objašnjavaju zašto su se opredijelili da košnice drže na krovovima zgrada.
Za Stanka Rajića nema ljepšeg početka dana nego kada sa svojom pčelarskom mrežicom i dimilicom krene da provjerava košnice. Bio bi to uobičajen pčelarski posao da se košnice ne nalaze na krovovima beogradskih solitera.
– Osećaj kada se popnete na neki krov zgrade je nevjerovatan. Tokom leta, kada su velike vrućine, pčelinjake često obilazim u ranim jutarnjim satima. Gotovo nikada ne mogu da odolim, a da ne slikam panoramu grada. Uz objavu fotografije na društvenim mrežama samo napišem „Dobro jutro, Beograde“. U tim prizorima i zvuku pčela jedino što možete jeste da uživate. Tada su vam daleko i gradska gužva i buka – počinje priču Stanko Rajić iz Beogradskog udruženja pčelara.
I dok je u metropolama razvijenih zemalja urbano pčelarenje odavno zastupljeno, u srpskoj prestonici se sa ovom praksom počelo 2018. godine.
– Vidio sam kako to rade pčelari u svijetu i predložio sam to našem udruženju. Cilj mi je bio da približim život ovog predivnog bića gradskoj populaciji. Mnogi su me začuđeno gledali. Danas je naše udruženje poznato na prostorima bivše Jugoslavije, a i šire – kaže on.
Gradski med je, dodaje, izuzetnog kvaliteta, što potvrđuju rezultati testiranja koje dva puta godišnje radi u Centru za ispitaivanje namirnica.
– U Beogradu ne možete izvrcati sortni med poput bagremovog, lipovog ili suncokretovog. Gradski med je poput livadskog, jer mu raznovrsno bilje daje izuzetnu aromu. Na kraju pčelarske sezone obavezno bude i medljike, a to je poput šumskog meda – objašnjava Rajić.
Košnice se u Beogradu nalaze se na krovovima nekih kompanija, stranih ambasada i hotela.
Koliko košnica može da bude na jednoj zgadi nije određeno propisima.
– Cilj urbanog pčelarstva nije ubiranje meda i prikupljanje ostalih pčelinjih proizvoda nego edukacija stanovništva o važnosti pčela za očuvanje ekosistema. Nismo mi, niti nam je to namjera, donijeli pčele u grad. One su tu odavno. Mi smo ih samo stavili u košnice i vodimo brigu o njima -navodi Stanko Rajić.
Ipak, dodaje, med koji se na taj način proizvede ima svoje kupce, iako, mnogi i dalje ne prepoznaju u potpunosti sve prednosti njegovog korišćenja.
– U gradskom medu se nalazi mala količina polena koji možda izaziva alergije. Dugotrajnom konzumacijom takvog meda postepeno se stvara otpornost na polenske alergije – objašnjava Rajić.
Raznovrsno i bujno bilje i ne korišćenje pesticida izuzetno pogoduje gradskim pčelama. Zbog bogate ishrane one se bolje i brže razvijaju, a prinosi meda nekada umeju da budu i tri do četiri puta veći nego u košnicama koje se sele po pašama.
– Gradske pčele će sigurno ovaj negativan period koji smo imali zbog pada temperatura lakše prebroditi, jer je Beograd prepun bilja i pčelinja društva nisu zavisna isključivo od medenja i cvetanja bagrema, već imaju na raspolaganju izobilje hrane. Prošlog vikenda se već osjetio miris rane lipe, a u Beogradu imaju nekoliko vrsta lipa koje izuzetno pogoduju razvoju pčelinjih društava, jer produžavaju pašu – ističe ovaj pčelar.
Najveći je problem kod urbanog pčelarenja jeste tretiranje komaraca iz aviona. Neki naučnici tvrde da pčele u gradskoj sredini zbog zagađenja žive tri do pet dana kraće, sagovornik, kaže da to nije primijetio u svojim društvima, prenosi RTS.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu