Ako gledate odštete koje se plaćaju na sudovima, najčešća značajna neželjena nuspojava vakcina nekoliko slučajeva na svakih milion doza u prosjeku – jeste zapaljenje ramenog zgloba, koje može da se desi kad se vakcina nepravilno da, suviše visoko na ruci, pa igla uđe u sam zglob.
Ovo u razgovoru za Kurir kaže dr Miloš Babić, poznati neurobiolog i molekularni biolog iz San Dijega, gdje godinama, između ostalog, ispituje i procese nastanka virusa.
On je odgovorio i na to po kojem kriterijumu bi građani trebalo da biraju vakcinu za sebe.
– Trenutno postoje samo dvije kategorije građana za koje se mogu dati jasna upozorenja. Prvo, ljudi sa teškim alergijama – oni koji su bili u bolnici zbog anafilakse i koji moraju da sa sobom svuda nose injekciju adrenalina – ne smiju da prime Fajzer-Bajontekovu vakcinu. Drugo, osobe koje pate od autoimunih bolesti treba da konsultuju svog ljekara specijalistu u vezi sa izborom vakcine. Za sve ostale više je problem dostupnosti nego vrste vakcine. Vakcine će do nas vjerovatno dolaziti postepeno, u skladu s tempom proizvodnje, što znači da ljudi rizikuju infekciju ako čekaju neku određenu vrstu vakcine. Ja bih, da živim u Srbiji, uzeo prvu do koje mogu da dođem – dok god je njoj potvrđena efikasnost i dozvoljena upotreba od strane Evropske zdravstvene agencije (EMA) i našeg ALIMS kaže on.
Vakcine su napravljene brzo. No, dr Babić tvrdi da to ne utiče na njihovu sigurnost.
– Vakcine su proizvedene brzo prije svega zbog ogromnog ulaganja novca. U normalnim uslovima, imate postepene studije koje se vuku godinama, sa sporom regrutacijom volontera. Ovaj put su uložene milijarde ili desetine milijardi dolara u stvari koje se inače mjere u desetinama ili stotinama miliona dolara. Dakle, doslovno deset do sto puta skuplje nego što je normalno, da bi se brzo regrutovali učesnici u studijama i organizovali ogromni internacionalni centri za istraživanja. Ovde ima vrlo mnogo stvari koje uopšte nisu urađene na brzinu. SARS-CoV-2 je vrlo blizak srodnik virusa SARS-1 i MERS, koji su decenijama predmet istraživanja. Da nije bilo podataka koji su mukotrpnim radom godinama otkrivani o ovim prethodnim korona virusima i zatim samo potvrđeni u novom, čekali bismo vakcinu još godinu ili dvije minimalno, čak i uz ogromna ulaganja – tvrdi on.
Rekao je i da li možemo biti sigurni da se naknadnim istraživanjima neće utvrditi da vakcine ostavljaju neke posljedice po zdravlje.
– Najteže posledice, koje se dešavaju jednom na više miliona doza, uglavnom su povezane sa izrazito visokom temperaturom i snažnom imunom reakcijom u danima odmah nakon davanja vakcine – što do sada nije uočeno kod novih vakcina protiv kovida. Ali problem sa cijelom ovom postavkom je što se u sitne niti raspravlja o svakoj negativnoj mogućnosti, a ne uzima se u obzir koji su rizici odbijanja vakcinacije. U ovom slučaju, to su rizici koji dolaze sa infekcijom. Virus je sada endemski i svi ćemo mu biti izloženi prije ili kasnije. Rizici usljed infekcije virusom – smrt, trajna oštećenja pluća, srca, bubrega, rizik da se virus prenese nekom članu porodice koji zatim umre – sada su dobro poznati i dobro izmjereni, i daleko su veći nego rizici koje nose najgore vakcine u istoriji. Nove vakcine protiv kovida bi morale da budu stotinama puta lošije od najgorih ikada zabilježenih prije nego što bi rizik od primanja vakcine postao veći od rizika koje nosi virusa – zaključuje dr Babić.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu