Kroz Panonsku niziju vijekovima prije ujedinjenja Slovena je postojao kontakt drevnih Srba i drevnih Rusa. Velikom Panonskom nizijom lako se stizalo sve do Karpata, pa potom dalje kroz ogromna ravna prostranstva Ukrajine, Bjelorusije i Rusije, sve do Sibira i Mongolije.
Sa druge strane, od mongolskog Altaja dobrim jahačima na konjima lako se stizalo iz Azije u jugoistočnu Evropu kroz Vlašku niziju do Panonske. Nije bilo brda i planina da zaustave najezde nomada sa sjeveroistoka. Drevna Hiperboreja nalazila se upravo tamo, na granicama Sibira i Mongolije.
Moćni hunski vojskovođa Atila, poznat kao Atila Bič Božiji, od 434. do 453 godine je napravio ogromnu evroazijsku imperiju. Bio je najveći neprijatelj Zapadnog i Istočnog vizantijskog carstva. Atila je umro u Srbiji, na dan svog vjenčanja, od posljedica velike količine alkohola. Prema legendi, sahranjen je u tri kovčega – zlatnom, srebrnom i gvozdenom. Po starom hunskom običaju, njegovo tijelo je spaljeno u toku noći, a zatim stavljeno u kovčeg, zajedno sa velikom količinom opljačkanog blaga, i spušteno u rijeku Tisu. Rijeka je, prema ovom predanju, odnijela Atilino tijelo u neznane daljine. U više navrata je njegov grob bezuspješno tražen, a mnogi arheolozi i istoričari tvrde da Tisa nije rijeka u kojoj je sahranjen.
Arheolozi su pratili ovo predanje ali su Atilin grob tražili na mjestima gdje su se nalazila stara korita rijeke Tise i Zlatice, jer kao i ostatak reljefa i tokovi rijeka su se mijenjali kako su prolazili vijekovi. Smatra se da je na Titelskom bregu Atila zastao sa vojskom. Brijeg i rijeke su ga hranile jer su rijeke bile bogate ribom, šume pune divljači i drva, a brijeg žitaricama. U selu Krupac, nedaleko od Pirota, u koritu rijeke Nišave sahranjen je po legendi sa svojim blagom Atila Bič Božji. Arheolozi ovu tvrdnju potkrepljuju postojanjem brojnih kulturnih nalazišta na ovoj teritoriji, kao i činjenicom da je ovim krajevima prolazio put Via Militaris (koji je kasnije postao Carigradski drum). Uz ovaj put se nalazila i ljekovita Niška banja u kojoj su se liječili rimski vojnici. Legenda kaže da je i sam Atila boravio tu, liječeći se od iscrpljenosti.
Jedan od Atilinih vojskovođa Odoakar sa svojim plaćenicima je ubrzo po smrti velikog osvajača osvojio Rim. Potom Rim osvajaju germanska plemena, a područje Balkana ostaje zaštićeno srpskim plemenima, kojima u Dalmaciji gospodari car Markelin. Razbijanje velikog carstva Atile Huna ponovo otvara kapije koje povezuju slovenska plemena sa drevnim Srbima.
Balkansko poluostrvo je i dalje pod snažnim uticajem Vizantije, a mnogi Srbi žive sa druge strane u Istočnom rimskom carstvu.
(Nastaviće se)
Raniji tekstovi:
Zagonetna istorija Srba (11): Lepenski vir
Zagonetna istorija Srba (12): Riboliki demon Dogon
Zagonetna istorija Srba (13): Sumerski mit na Balkanu
Zagonetna istorija Srba (14): Srbica
Zagonetna istorija Srba (15): Drevna Srbija
Zagonetna istorija Srba (16): Nino Belov
Zagonetna istorija Srba (17): Herkul ili Serbo Makeridov
Zagonetna istorija Srba (18): Aleksandar Veliki
Zagonetna istorija Srba (19): Narodi u milenijumu prije nove ere
Zagonetna istorija Srba (20): Kelti
Zagonetna istorija Srba (21): Solarni, zvjezdani i lunarni kultovi na tlu Balkana
Zagonetna istorija Srba (22): Razapeti između 2 carstva
Zagonetna istorija Srba (23): Konstantinov krst
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu