Jedinstvenost ove riječi ogleda se u tome što za nju danas ne postoji zamjena, već se samo njom označava mitološko biće koga smo se plašili kao djeca, a danas je glavni junak brojnih romana, filmova, serija, ali i likovnih prikaza.
Vampir je jedina riječ iz srpskog jezika koja je opšteprihvaćena u svim svjetskim jezicima.
Na engleskom jeziku „vampire“, francuskom „vampire“, italijanskom „vampiro“, španski „vampiro“, turski „vampir“, nemački „vampir“, danski „vampyr“, poljski „wampir“ itd.
Slovenska mitologija obiluje bićima koja kao da su izašla iz najgore noćne more. Neka od tih stvorenja postala su internacionalno popularna i završila u mnogobrojnim romanima i filmovima.
Legende o pojedinim čudovištima još su strašnija od holivudkse interpretacije, a takav je slučaj i sa najčuvenijim slovenskim monstrumom – vampirom.
Opšte je poznato da je riječ „vampir“ jedna od rijetkih, a možda i jedina, riječ iz srpskog jezika koja se koristi u cijelom svijetu.
Šta označava srpska riječ vampir?
Međutim, u vampire nisu vjerovali samo Srbi. Ovo demonsko biće je u raznim oblicima i pod raznim imenima poznato kod svih slovenskih naroda, a posebno onih koja žive na Balkanu i u Ukrajini.
Nazivaju se mnogim imenima poput strigoji, lampiri, lapiri, jedogonje, vjedogonje, upiri. Iz ovog posljednjeg naziva je i izveden srpski naziv „vampir“.
Neke verzije priča o vampirima postoje još od pamtiveka. Postoji mnogo različitih priča o tome kako oni izgledaju, kako nastaju i kako mogu da se ubiju.
Prema predanjima, osoba koja je bila zla ili koja je ostavila neke neriješene račune pred smrt, kada umre može da postane vampir, koji zatim teroriše selo, sišući krv, daveći i ubijajući ljude i stoku.
Za vampire se vjeruje da su obično aktivni noću, pa su ljudi, kada bi čuli da se u njihovom mjestu dešava nešto čudno, da ljudi i stoka na neobjašnjive načine umiru, uveče bili posebno oprezni i zaključavali bi se u kuće i zatvarali prozore.
Dokazi o tome da su ljudi vjerovali u vampire, postoje već vijekovima. Arheolozi su u Bugarskoj i Poljskoj nalazili tijela sa srcima probodenim kocima ili odsečenim glavama i spuštenim kod nogu. Kao najefikasnije oružje protiv vampira su mnogi Sloveni smatrali glogov kolac.
Širenje riječi i vjerovanja u vampire
Nakon slučaja sa Blagojevićem, spominjali su se i drugi mogući vampiri, a između ostalih i jedan vojnik koji je navodno iz Grčke gdje je ratovao, ubio jednog vampira, ali je doneo „zarazu“ u selo Medveđa kod Trstenika. Nakon njegove smrti, i to mesto su „zaposeli vampiri“.
U 18. i 19. veku je u Evropi vladala prava histerija zbog vampira, a „viđali“ su ih u raznim oblicima, kao čudovišta sa oštrim zubima, kao čovjekoliko biće koje je sastavljeno od krvi, bez kostiju, neki su tvrdili da mogu da budu nevidljivi i menjaju izgled.
Za popularizaciju vampira u književnosti, a kasnije i u stripovima i filmovima, prije svega je zaslužan irski pisac Brem Stoker i njegov roman „Drakula“. Roman je donekle zasnovan na istorijskoj ličnosti Vladu Cepešu, vlaškom vojvodi iz 15. veka, poznatom po surovim metodama mučenja i ubijanja, kao što su nabijanje na kolac, prenosi Srbija Danas.
Međutim, Stokerovom antijunaku je prethodila priča Džona Vilijama Polidorija „Vampir“ kao preteča današnje romantizovane verzije vampira.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu