U ovu nedjelju prije 60 godina, tačnije sedmog dana februara 1964, let kompanije Pan-Am 101 sa londonskog Hitroua donio je na aerodrom “Kenedi” u Njujorku „Bitlmaniju“.
Bila je to prva poseta Sjedinjenim Državama britanskog rokenrol kvarteta, koji je šest dana prije toga sa pjesmom „I Want to Hold Your Hand“ ostvario svoj prvi hit broj 1. Na ogromnom aerodromu „Fab Four“ odjevene u moderna odijela i sa zaštitnim znakom, „frizurama u obliku pudinga“, dočekao je vrisak 7.000 mladih pristalica. Tinejdžeri su izazvali nerede dok su muzičari izlazili iz aviona na američko tlo. Pri tome niko od prisutnih novinara, izvještača ili fotoreportera nije obratio pažnju na predsjednika Džonsona, koji je sa istog aerodroma u tom času poletio za Teksas.
Dva dana kasnije, Pol Makartni (21), Ringo Star (23), Džon Lenon (23) i Džordž Harison (20) prvi put se pojavljuju u popularnom televizijskom šou Eda Salivena. Iako je bilo teško čuti nastup zbog vrištanja tinejdžerki u publici, procjenjuje se da je oko 73 miliona televizijskih gledalaca ili oko 40 procenata američke populacije to pažljivo gledalo. Neki kažu da je to bila noć kada je zvanično počela druga polovina 20. vijeka.
Grupa je imala svoj prvi javni koncert u Sjedinjenim Državama 11. februara u vašingtonskom Koloseumu pred 20.000 obožavalaca. Sljedećeg dana održali su dva uzastopna nastupa u njujorškom Karnegi holu. Policija je bila primorana da zatvori ulice oko slavne muzičke sale zbog histerije navijača.
“Bitlsi” su 22. februara uzleteli ka Engleskoj. Tako je završena prva posjeta Novom svijetu i započelo novo poglavlje nevjerovatne priče. Ubrzo postaju jedna od najuspješnijih grupa u istoriji američkih top lista. Već 4. aprila 1964. ispisuju istoriju držeći istovremeno prvih pet mjesta na Bilbord Hot 100 listi: „Please Please Me“ na petom mjestu, „I Want to Hold Your Hand“ na četvrtom, „She Loves You“ na trećem, „Twist and Shout“ na drugom i „Can't Buy Me Love” na prvom mjestu.
Tokom svoje karijere imali su 22 hita (uključujući i „Now and Then“ iz prošle godine) i čak 25 albuma na poziciji broj 1 u Sjedinjenim Državama. Sve u svemu, “Bitlsi” su samo „s one strane Atlantika“ prodali 1,6 MILIJARDI singlova i 177 miliona albuma. Svjetska prodaja albuma preko 600 miliona!
Zvanično su se razišli aprila 1970, Lenon ubijen 1980, Harison umro 2001, ali se posljedice te „oluje“ nikako ne smiruju. “Bitlsi”. Bili, prošli, ostali kao neizbrisiva činjenica kulture XX vijeka.
Oduvijek je originalnost bila na mali korak od besmislenosti. Ono po čemu je djelovanje “Bitlsa” važno jeste osjećaj da tu razdaljinu uvijek vrijedi ispitati. Jer se nešto sudbonosno naziralo u nečemu što je ranije smatrano trivijalnim i prolaznim.
I poslije svega “Bitlsi” su poklon čovječanstvu koji nastavlja da daje. Osvojili su svijet jer su osvojili naša osjećanja i maštu, i nastavljaju da to čine. Sada i tada – kakav dragulj. Aktuelni su zbog vječnog kvaliteta pjesama i ličnih talenata.
Suština “Bitlmanije” je mnogo ozbiljnija nego prvobitni oblici njenog izražavanja.
Srž nije u onom najlakše uočljivom: frizurama, seksualnosti, naglašenom mladalačkom revoltu ili artističkom razlogu „apsurd malog čovjeka u apsurdnom velikom svijetu“. Pitanje koje je “Bitlmanija”, zapravo, postavila proističe iz njihove personifikacije svih dvojnosti koje su inače postojale u društvu razapetom između tradicije i zahuktalog vremena.
Ne pridržavajući se istorije, sociologije i estetike našli su zvuk, kod i sve ostalo za vrijeme kada prođe ta najluđa žurka, najblesavija moda i san koji je najviše obećavao. Uradivši to “Bitlsi” su odlučili da više ne budu “Bitlsi”.
Iz čarolije koju su izazvali i načina kako su prešli preko barijere vladajućih ukusa i obzira, nastala je vrsta kreativne slobode čiji su stvarni dometi, uticaj i konsekvence i dalje nemjerljivi bez obzira kako se danas vrednuju.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu