Kod većine ljudi ne daje nikakve simptome i mogu je imati u organizmu godinama, nakon čega može uzrokovati veliki broj digestivnih tegoba kao što su zapaljenje želuca (gastritis), čir na želucu i dvanaestopalačnom crevu, kao i karcinom i limfom želuca.
Kako se prenosi? Infekcija se prenosi sa zaražene na zdravu osobu preko vode i pribora za jelo, a poznat je i način prenošenja infekcije sa životinje na čovjeka (pas, mačka). Ako se ne liječi, može prijeći u hroničnu infekciju i trajati doživotno. Kada uđe u gastrointestinalni trakt, ova bakterija svojim toksinima i enzimima, oštećuje sloj sluzi koja predstavlja zaštitnu barijeru želuca i dvanaestopalačnog crijeva. Tada oni postaju osjetljiviji na dejstvo kiseline i ukoliko se problem ne riješi dovodi do pojave zapaljenja želuca (gastritisa) ili upale duodenuma.
Simptomi infekcije: Većina ljudi nema simptome, ali kada se oni jave bolest može postati hronična. Kod malog broja ljudi neliječena infekcija, ili čak akutna infekcija želuca i crijeva, može progresivno dovesti do čira na želucu i dvanaestopalačnom crijevu. Simptomi koji se mogu javiti su mučnina, povraćanje, gubitak apetita, bol, malaksalost, grčevi, nadutost, dijareja i drugi.
Takođe, treba naglasiti da svakodnevni stres, hrana i pojedini lijekovi značajno utiču na stvaranje i pogoršavanje simptoma. Oštećena sluzokoža reaguje na ljutu i začinjenu hranu, alkohol, cigarete, gazirana pića, industrijsku hranu, hljeb i proizvode od bijelog brašna.
Najčešća metoda za postavljanje dijagnoze je analiza krvi iz koje se izoluju antitijela koje organizam proizvodi kao odgovor na infekciju. Takođe, radi se i analiza stolice i analiza zadaha koja se izvodi tako što pacijent pije rastvor koji razlaže bakteriju na ugljen dioksid, koji se detektuje u izdahu. Gastroskopija je najpouzdanija, ali i najinvazivnija metoda, kojom se direktnom biopsijom želuca određuje prisustvo bakterije.
Da bi test izdaha i analiza stolice bili pouzdani, treba prestati sa korišćenjem inhibitora protonske pumpe i blokatora H2 receptora minimum dvije nedjelje ili antibiotika minimum četiri nedjelje prije testa. Testovi krvi se sve manje preporučuju, jer ima dosta lažno pozitivnih rezultata i sa njima se ne može utvrditi da li ste imali infekciju u prošlosti ili imate trenutno aktivnu infekciju. Ukoliko imate faktore rizika za nastanak raka želuca onda je, po preporuci ljekara, metoda izbora gastroskopija.
Liječenje helikobakter infekcije je izazovno i zahteva puno discipline i posvećenosti. Obično uključuje uzimanje inhibitora protonske pumpe koji smanjuju lučenje kiseline u želucu i upotrebu dva ili tri antibiotika koji direktno djeluju na bakteriju i eradiciraju je. Ovdje treba naglasiti da antibiotici nisu „pametni“ lijekovi te da, pored same helikobakterije, ubijaju i dobre bakterije u crijevima. Zato je važno da u svakoj terapijskoj kombinaciji bude zastupljen i neki probiotski preparat. Jedan od najkorisnijih u ovom smislu je Saccharomyces boulardii jer se može uzimati istovremeno uz antibiotik. Takođe, treba naglasiti da rastuća rezistencija (otpornost) na antibiotike otežava izlečenje infekcije. Zato su preparati koji sadrže isključivo Saccharomyces boulardii korisni jer ne posjeduju mogućnost prijenosa gena odgovornog za rezistenciju, odnosno otpornost bakterija na antibiotike.
Na kraju, svima koji imaju problem sa helikobakter infekcijom preporučuje se redovna higijena ruku i pribora za jelo, ali se savetuje i da vode računa o načinu ishrane, primenjuju umjerenu sportsku aktivnost i, što je moguće više, smanje stresne situacije, prenose magazin novosti.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu