U Moskvu je došao pet godina kasnije i priključio se administraciji Borisa Jeljcina, nakon čije je ostavke izabran za predsjednika. Od tada je bio i premijer, mijenjajući nakratko mjesto sa Dmitrijem Medvedovim, da bi u aprilu 2021. potpisao zakon koji mu omogućava da ostane predsjednik do 2036.
Sada je jedan stari video snimak loše rezolucije – koji prikazuje sovjetskog šefa protiv korupcije u krevetu sa dvije prostitutke – pokazao kako je Putin stavio sebe na put Kremlja.
Novinar i pisac Džon Svini, čija je nova knjiga “Ubica u Kremlju” izašla krajem jula, napisao je u članku za “Dejli mejl” da je obrazac koji je Putin pratio kao ruski predsjednik od 2000. uspostavljen još u Sankt Peterburgu – “stvaranje koruptivnog sistema, izvrtanje snaga reda i zakona naopačke, te korišćenje preimenovanog KGB-a da sprovede svoju volju”.
“Crni keš”
Postsovjetski Sankt Peterburg imao je velike zalihe vrijednih metala ali ne i hrane. Putin je organizovao ugovore da zameni metale za hranu. Ali metal se prodavao jeftino a hrana je bila naručena po astronomskim cijenama. Profit je otišao naftnim kompanijama koje su brzo nestajale odnoseći novac sa sobom, piše Svini.
Približio se kriminalnoj bandi u Tambovu, najvećoj i najozloglašenijoj u Sankt Peterburgu, koja je bila povezana sa Romanom Cepovim koji je osnovao bezbjednosnu firmu koja je pružala obezbijeđenje Putinu i bivšem gradonačelniku Anatoliju Sobčaku. Rečeno je da je taj čovjek bio posrednik između Putina i mafije, baveći se “crnim kešom”, navodi Svini.
On je ukazao da je Cepov bio hapšen više puta, ali da optužnica nikad nije podignuta. Takođe je preživeo pet pokušaja ubistava i navodno dao Putinovoj ženi Ljudmili smaragd ukraden iz Južne Koreje. Kasnije je otrovan, ističe Svini.
Druga harizmatična figura koja je uočila Putinovu korisnost, nastavlja on, bio je Boris Berezovski, brilijantni matematičar koji je postao prodavac automobila i kojem je trebala dozvola iza izgradnju garaže da opslužuje luksuzne automobile koje je uvozio iz Njemačke, prenosi Blic.
Kad je Sobčak napustio kancelariju 1996, preporučio je Putina Jeljcinu, koji mu je dao posao u odjeljenju Kremlja za imovinu.
Tajming mu je slučajno išao pod ruku – nova klasa oligarha krala je milijarde od nesrećne ruske javnosti. Roman Abramovič i njegov tadašnji mentor Berezovski ostvarili su uspjeh na naštimanoj aukciji siberskog naftnog džina “Sibnjeft”, ulažući po 100 miliona dolara svaki u kompaniju vrijednu milijarde. Oleg Deripaska uradio je nešto slično sa svojim rudnicima i topionicama aluminijuma u Sibiru, napominje Svini.
Kad je Jeljcinova podrška u anketama potonula, oligarsi su mu kupili izbore ali počeli da tragaju za pouzdanijom figurom. Berezovski je predložio Putina, koji je 1998. postavljen za šefa FSB, čuvara tajni Kremlja i kralja kompromitujućeg materijala, kako je to opisao Svini. Bilo je to vrijeme krize za oligarhe. Ruski glavni tužilac Jurij Skuratov istraživao je njihove sumnjive dogovore sa Jeljcinom.
Sljedeće godine, ruski gledaoci su počašćeni zrnastim crno-bijelim snimkom debelog sredovječnog muškarca u krevetu sa dvije mlade prostitutke. Skuratov je porekao da je on taj čovek sa snimka, ali je njegova karijera bila završena a njegova istraga ugašena. A nagrada je bila ogromna. Jeljcin je postavio Putina za v.d. premijera. Dao je Putinu ključeve Kremlja.
Istraga korupcije
Krajem devedesetih su Skuratov i bivša haška tužiteljka Karla Del Ponte sa Filipom Turoverom koji je obezbijedio dokaze istraživali rusku korupciju u koju su bili umješani visoki ruski zvaničnici. Prethodno su i italijanski i njemački poreski zvaničnici započeli istrage koruptivnih ruskih zvaničnika. Felipe Turover Čudinov, viši obavještajni oficir u direkciji KGB-a za spoljne obavještajne poslove, tvrdio je da je 15 milijardi dolara fondova Međunarodnog monetarnog fonda prebačeno preko Švajcarske, Lihtenštajna i karipskih zemalja kao “crni keš” za podršku operacijama i kompanijama sklonima Kremlju.
Tada šef FSB-a, Putin je u aprilu 1999. sa ministrom unutrašnjih poslova Sergejem Stepašinom održao televizijsku konferenciju za štampu na kojoj su razgovarali o snimku koji je uz pristanak Mihaila Lesina i Mihaila Švidkoja emitovan u čitavoj zemlji 17. marta na državno kontrolisanom kanalu RTR. Lesin je bio Putinov savjetnik nagrađen ordenom za zasluge otadžbini i nadimkom buldožer zbog svoje borbene naravi ali i sposobnosti da svede bukvalno sve ruske medije pod kontrolu Kremlja.
Švidkoj je bio laureat Državne nagrade Rusije i ministar kulture od 2000-2004.
Sporni snimak je objavljen nakon što je Skuratov pokrenuo istragu o koruptivnim zvaničnicima, uključujući Putina, Aleksandra Mamuta i Pavela Borodina, te počeo da istražuje optužbe za korupciju od strane predsjednika Jeljcina i njegovih saradnika – rečeno je da je snimak kompromitujući.
Skuratov istraživao i Pacolija
Skuratov je istraživao i poslovanje firme albanskog biznismena Bedžeta Pacolija.
Do otpuštanja Skuratova došlo je svega nekoliko dana prije nego što je druga pretraga vlasnika “Mabeteksa” Bedžeta Pacolija povezala interese tokom tekuće istrage o pranju novca koja je počela 1992. u Bernu, a u koju su bili uključeni Pacoli i zvaničnici Jakutije, posebno gradonačelnik Pavel Borodin, Putinov arhitekta za transfer vlasništva Predsedničkog odjeljenja za upravljanje imovinom na LLC preduzeća, akcionarska društva i zajednička preduzeća početkom 1997.
Početkom 2000. Filipe Turover slao je poruke iz svoje rezidencije u Švajcarskoj moskovskim tužiocima: “Spreman sam da govorim o Putinu. Zauvek vaš, Turover”.
Borodin je uhapšen u Njujorku 2001, ali je oslobođen nakon što je ruska vlada platila garanciju od 5 miliona švajcarskih franaka. Slučaj protiv njega je zatvoren 2002. godine nakon što je Rusija odbila da objelodani ključne dokumente. Borodin je od 2000. državni sekretar Unije Rusija i Belorusija.
Pacoli je bio optužen da je pokrivao trošak kredintih kartica koje su koristili Jeljcin i njegove dvije ćerke. Ali, optužnica protiv njega je odbačena 2002. Vladimir Ivanidze, ruski novinar koji je istraživao poslove Mabeteksa u Rusiji, rekao je za Radio Slobodna Evropa da je Moskva obezbedila pokriće Pacoliju.
– Pacoli je bio dio korupcionaške šeme u Rusiji, od koje Švajcarska nije dobila nijedan dokument, koji je bio neophodan da bi ga optužila za finansijski kriminal. No, prirodno je da Rusija odbila da pošalje dokaze – navodi Ivanidze.
Ruski tužilac Ruslan Tamajev vodio je ruske istrage “Mabeteksa” koje su se okončale kad su njegova polubraća Hasan i Husein optuženi za ilegalno poseovanje droga i oružja a on kasnije sklonjen iz istrage. Nekoliko mjeseci kasnije su optužnice protiv njegove polubraće odbačene, a Skuratov je u aprilu 2000. otpušten sa mjesta glavnog tužioca nakon suspenzije zbog optuživanja najviših zvaničnika za korupciju.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu