Tada bi umjesto tročlanog Predsjedništva BiH imali jednog šefa države, u realnom vremenu to bi bio Denis Bećirović, a umjesto ministra odbrane, čija svaka odluka prolazi kroz “filter” Savjeta ministara i Parlamenta BiH, Zukan Helez imao bi, recimo, autoritet ruskog maršala i slobodu da neku od svojih “ideja” provede u djelo. Čist horor i noćna mora!
Osim što je donio mir, najveća vrijednost Dejtonskog sporazuma i Ustava leži u tome što su strogo regulisali načine odlučivanja u zajedničkim institucijama BiH, spriječili preglasavanje i želje raznih Bećirovića i Heleza da se ponašaju kao kabadahije u komplikovanoj višenacionalnoj zemlji, na jedvite jade i pod prisilom skrpanoj u američkoj vazduhoplovnoj bazi.
Iako zna da je praktično nemoguće da svoje prijetnje pretvori u djelo, živopisni ministar odbrane BiH juče je zamahnuo kažiprstom prema svim pripadnicima Ministarstva odbrane i Oružanih snaga BiH koji budu prisustvovali sutrašnjoj proslavi Dana Republike Srpske. Prijeteći disciplinskim i krivičnim prijavama, Helez je u pomoć pozvao i Kancelariju visokog predstavnika. Kakav kliše.
Kad bi se, hipotetički, OHR odazvao na Helezov poziv i krenuo da kažnjava one koji budu učestvovali na sutrašnjoj proslavi, koja sila bi provela takvu odluku? Svima je jasno da tako nešto nije moguće bez strane vojne intervencije, a to bi onda predstavljalo klasičnu okupaciju. Opet, nijedna okupacija nije trajala dovijeka i – šta onda? Srbi bi opet proslavljali 9. januar kao Dan Republike Srpske, kao što ga proslavljaju već 32 godine i kao što će ga proslaviti sutra. I što nijedna sila ne može da promijeni.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu