Još jedno ubistvo na ulicama Banjaluke. Još jedno ime na crnoj listi žrtava. Ubistvo usred bijela dana, pred očima građana.
Koliko vam se puta desilo da odete na kafu sa prijateljima, a po povratku kući imate osjećaj kao da ste pokretna pepeljara – kosa i odjeća vam užasno smrde na dim.
Ko bi se nadao da se sa početkom toplog vremena nakon obilnih padavina mogu pojaviti komarci, i to u ogromnim količinama?
U ovoj zemlji novinarstvo postaje posao za hrabre. A istina luksuz koji sebi sve rjeđe možemo priuštiti.
U srpskoj književnosti uvijek se ponovo otkrivaju autentični biseri. Jedan od takvih je Đorđe Jovanović, rođen u Beogradu 1909. godine.
Skoro sve može biti stavljeno na aukciju, od engleskog posuđa preko lego igračaka, Rembrantovih slika do kopija Ustava SAD.
Evo prođe i taj Prvi maj, Međunarodni praznik rada. Dan koji je trebalo da bude posvećen borbi za radnička prava i solidarnost.
Prvi maj, Međunarodni praznik rada: kako to tužno zvuči.
Maturanti više srednjih škola u Banjaluci pobunili su se tokom vikenda jer su na putovanje u Beč otišli podobni i privilegovani, a ne oni koji su to svojim trudom i radom zaslužili.
Zamislite situaciju da bilo gdje u Hrvatskoj ili Federaciji BiH, na mjestu gdje se nalazi groblje „branitelja“ ili „šehida“, ulaz bude zatrpan gomilama smeća koje danima niko ne odvozi.
Potpuno poseban filmski žanr zvani metafilm u Srbiji njeguju reditelji kao što su Milutin Petrović i Saša Radojević.
Ovaj tekst nije nastao na osnovu studije u nekom uglednom antropološkom ili etnografskom časopisu koji je napisao upućeni istraživač, ali kada putujete svijetom možete čuti najrazličitije priče o lokalnim običajima.
Tri, četiri inspektora, desetine dugih cijevi, jedna potjernica i nula hapšenja. Ovako je to, “statistički” posmatrano, izgledalo u Istočnom Sarajevu.
Za vrijeme prazničnih dana, koji su možda trebali donijeti radost, tragične saobraćajke postale su, nažalost, priča dana.
Gužve u saobraćaju u Banjaluci sigurno bi se mogle riješiti sa kvalitetnijim gradskim prevozom. Svi mi bismo rado izbjegli čekanje u kolonama u jutarnjem i popodnevnom špicu, kao i bjesomučno traženje parking mjesta, kada bi imali autobusku liniju koja povezuje našu ulicu ili naselje sa drugim dijelovima grada.
U istom danu, pod istim nebom i u istom gradu neki su praznik dočekali uz svečane trpeze, u druženju i veselju, a drugi više gladni nego siti ili zbrajajući štetu posljednjih poplava.
Bio sam veoma ponosan kada sam prije dvije godine bio u žiriju za dodjelu Nušićeve nagrade za najbolji dramski tekst Udruženja dramskih pisaca Srbije, kada je 43. laureat postala Milica Konstatinović za dramu “Đuka”.
Slučaj reinkarnacije Šanti Deve je jedan od najbolje dokumentovanih i definitivno jedan od najubjedljivijih, proučavan od strane stotina istraživača, naučnika i eminentnih ličnosti iz svih dijelova Indije i svijeta.