“Ambasadori” su bili sastavljeni od profesionalnih vojnih muzičara, od kojih je samo gitarista Slobodan Vujović bio civil.
Zdravko Čolić je odmah po završetku srednje škole upisao Ekonomski fakultet.
Svoju namjeru da pjeva sa bendom vrlo brzo je Zdravko Čolić ostvario po povratku u Sarajevo.
Čola je imao 16 godina kada ga je drugar Nedim Idrizović nagovorio da se prijavi na takmičenje pjevača amatera u Bijeloj.
Pošto je Čolin otac Vlada dobio stan u Lenjinovoj ulici, ubrzo poslije toga je kupio malu vikendicu u Baošićima na moru, blizu Bijele, u naselju Pjer Loti, nazvanom po legendarnom francuskom piscu ljubavnih avanturističkih romana.
Pjevao je Zdravko Čolić kad god bi imao prilike za to, ponajviše u parku preko puta svoje kuće.
Časovi gitare prekidali su mu fudbal, pa im se nije naročito radovao, ali nije ih preskakao.
Kao i sva druga djeca, Zdravko Čolić je obožavao igre u obližnjem parku. Međutim, često je ostajao sam kod kuće da bi slušao muziku.
Zdravkova najbolja drugarica bila je Nada Mažević, a prva ljubav mu se desila već u prvom razredu osnovne škole.
Početak školovanja Zdravka Čolića poklapao se polako sa krajem pedesetih godina.
Reklo bi se da on pjeva najljepše ljubavne pjesme, moćnom glasnom energijom kojom je pjevao gange.
Kao dječak Zdravko Čolić nije bio svjestan mnogih stvari koje su ga okruživale.
Radost je u kuću u Mažuranićevoj ulici donijelo i rođenje brata Dragana, kada je Čola imao četiri godine.
Čvrsta figura oca, koji je bio policijski oficir u jednoj veoma ozbiljnoj zemlji kakva je bila Federativna Narodna Republika Jugoslavija pedesetih godina prošlog vijeka, morala je malom Zdravku postati neka vrsta moralnog uzora.
Jedne srijede, 30. maja 1951. godine, u 17.15 u Sarajevu u porodici Čolić rodio se dječak kome će otac dati ime Zdravko.
Čak tri benda iz SFRJ, koji su po svemu što su radili bili potpuno pank, nisu bili iz Beograda. Bili su to ljubljanski „Pankrti“, riječki „Paraf“ i novosadski „Pekinška patka“.
Osamdesete godine u Beogradu sasvim su otvorile vrata novom dobu tehnosvijeta. Svuda se osećala nova energija, dobre vibracije bile su svima u glavi.
Srpska pjevačica koju smatraju ikonom novog talasa osamdesetih u Jugoslaviji.
Pjesnik Duško Radović imao je početkom osamdesetih svoju emisiju na Radiju „Studio B” koja se zvala „Beograde, dobro jutro”.
Jedan od neobičnih bendova sa početka osamdesetih bio je „Duh Nibor”.