Magazin

Magična moć minerala, biljaka i moderne medicine (68): Naturalna magija

Naturalna magija spada među prve tehnike pomoću kojih su ljudi pokušali da vladaju silama prirode.

FOTO: LORRAINE/YOUTUBE/SCREENSHOT

Naturalna magija u svom fokusu ima odnos čovjeka sa moćnim silama prirode. Magovi starog svijeta, šamani, vračevi, brujosi, komunicirali su s duhovima, demonima, astralnim bićima, energetskim akaša poljima, vilama, vilenjacima, čudovištima, zmajevima…

Zakon simpatičke magije pretpostavlja da stvari djeluju jedna na drugu na razdaljini, pomoću tajne simpatije. Prenos te simpatije odnosno čini vrši se od jedne ka drugoj stvari pomoću nečega što se može shvatiti kao neka vrsta nevidljivog etera. Simpatičku magiju Frejzer je u “Zlatnoj grani” podijelio na dvije vrste – na Homeopatsku ili imitativnu, te Kontaktivnu ili dodirom prenosnu magiju.

Osnovno načelo Hermesa Trimegistosa “Kako je gore, tako je i dolje” upravo je aksiom simpatičke magije, prema kojoj je sve povezano nevidljivim nitima u velikom SVIJETU. U vrhunskim knjigama o naturalnom magijskom iskustvu Toltečkih šamana u Meksiku, antropolog Karlos Kastaneda piše kako njegov učitelj Don Huan istovremeno živi u našoj realnosti, ali i u “odvojenoj stvarnosti”. Tehnikom namjeravanja, on pomijera čvrstu tačku u svojoj ličnoj auri i tako čini magiju. Po Kastanedi, čarobnjaci žive u astralnim svjetovima i iz njega djelaju u našoj realnosti.

Pjotr Uspenski smatra astralne svjetove višim dimenzijama o kojima saznaju samo ljudi razvijene ezoterijske svesti. Kroz istoriju civilizacije postoji obilje informacija o emanacijama ezoterijske svijesti u primitivnim kulturama.

Kastanedini šamani Tolteci preteče su tradicija Olmeka, Asteka i Inki. Afrička plemena Nigerije, Gane, Malija imala su vračeve koji su “komunicirali” sa zvijezdom Sirijus. Njihove magijske tehnike prenijete su na područje Kariba i Brazila. Kubanska santerija, vudu magija sa Haitija i brazilski kondonable dio su tradicija koje su donijeli su sa sobom robovi iz afričkih zemalja. U uslovima prekomjerne vrućine cvjetale su magijske tehnike stanovnika prašume, kao i pustinje. Pustinje su porodile najmoćnije magove Starosvijeta – od Mojsija, preko Isusa do Muhameda. Eskimi sa Grenlanda i Aljaske, sibirski i mongolski šamani, razvili su brojne simpatičke magijske tehnike kako bi se prehranili u surovim uslovima ekstremne hladnoće. Primitivne magijske prakse pojavljivale su se u malim krugovima na različitim krajevima svijeta. Haldejski i kasnije egipatski magijski posvećenici selili su se u razne dijelove svijeta od Balkana, gdje je razvijena vlaška magija, preko Persije, Indije, Mongolije i Kine. Neumorni putnici prenosioci ezoteričnih znanja nazivani su Ciganima. Oni su razvili svoje sisteme gatanja, proricanja sudbine, svoje tarot karte za gledanje u budućnost. Interakcijom brojnih nomadskih plemena i njihove stalne selidbe prenosilo se ezoterijsko znanje.

Čitava nauka antropologija bavi se izučavanjem fenomena “naturalne magije” i primitivnih tehnika vračanja. O “naturalnoj magiji” napisano je dosta kapitalnih studija – od “Zlatne grane” Džordža Frejzera, preko “Argonauta zapadnog Pacifika” Bronislava Malinovskog, “Primitivnog mentaliteta” Levi Brila, “Opšte teorije magije” Marsela Mosa, “Šamanizam” Mirče Elijadea, do najnovijih radova poput “The Visionary State: A Journey Through California's Spiritual Landscape” Erika Dejvisa. Plemenski način života prvobitnih ljudi, koji su direktno bili sukobljeni s moćnim silama prirode, izrodio je fantastične oblike primitivne magijske prakse.

Zahvaljujući pokretu “nju ejdž” veliki broj primitivni magijskih tehnika je ponovo otkriven. U studiji Erika Dejvisa govori se upravo o brojnim pripadnicima “nju ejdž” pokreta nastanjenim u Kaliforniji, koji pokušavaju da žive na plemenski način. Budući da su vatreni obožavaoci primitivne magije i vrhunske tehnologije, Dejvis ih naziva i tehno nomadima. Neki od njih se bave šamanizmom, drugi tantra jogom, treći su sljedbenici pejotl kultova starih Tolteka i magijskih učenja Don Huana iz antropoloških fantazija Karlosa Kastanede. Nju ejdž posvećenici miješaju učenja “Oriša” tradicije u Brazilu i drogiraju se pićem koje se pravi od biljke ajauaske, nigerijsku magijsku praksu santeriju, koja je početkom šezdesetih godina XX vijeka prenijeta sa Kube u SAD, vlašku i homoljsku magiju sa Balkana, rituale druida i australijskih Aboridžina, vika vještice i gatanje iz ciganskih tarot karata ili kineskog ji džinga.

Nju ejdž junaci su raznoliki kao Trikster, indijanska lutalica spadalo koji svoj polni organ nosi u maloj torbici od jelenske kože, Hare Krišna, koji luta svijetom i pjeva svoju pjesmu, ili Kali, mračna boginja strasti. Tehnopagani o kojima pišu Stivers, Mark Deri, Erik Dejvis, Daglas Ruškof i drugi sajberteoretičari, zapravo su magičari sa kompjuterom kao glavnom alatkom čaranja. Paganska grupa “Temple of the Psychics Youth”, koju predvodi Dženesis P. Oridž, sastavljena je od kompjuterskih hipi frikova, a u okviru grupe svi muškarci nose ime Kojot, a sve žene Kali. Kompjuter im zaista služi kao čarobni štap.

“Naturalna magija” je dio spekulativnog sistema svih pomodnih teoretičara “duboke ekologije” kao što je Arno Nes. Ona je osnova neopaganskih festivala kao što je kalifornijski “Burning man”, ali i metafizička podrška jednog od najuspješnijih holivudskih filmova svih vremena, “Avatar” Džemsa Kamerona.

Bajanja, gatanja, vradžbine primitivnih naroda i plemena, postale su osnova za magijske praktikante Starosvijeta i Tehnosvijeta. Upravljanje tajansvenim i skrivenim silama prirode je osnovni zadatak praktikanata “naturalne magije” u primitivnim zajednicama, tako da su šamani ili vračevi u njima imali istaknute pozicije.

(Nastaviće se)