Veliki pohodi hiperborejskih naroda sa sjevera Skita, Avara, Huna na prostore Balkana bili su nova iskušenja za starosjedeoce Srbe.
Car Konstantin, nasljednik na mjestu cezara Galije i Britanije, poslije odnesenih pobjeda nad Germanima i rimskim suparnikom Maksencijem posjetio je 310. godine Apolonovo svetilište u Galiji.
Sve do Konstantina Velikog i proklamovanja Milanskog edikta 313. godine područje Mezije je bilo prepuno raznolikih kultova, narodnih vjerovanja i običaja.
Lunarni kult frigijskog orgijastičkog boga Sabazija je kod Grka preinačen u kult boga Dionisa, a bio je veoma raširen i na području današnje teritorije Srbije.
Upad Kelta sa sjevera Evrope u trećem vijeku prije nove ere na prostore današnje Srbije i njihovo porobljavanje Tribala, stvorilo je novi narod koji se zvao Skordisci. Skordisci su osnovali i Singidunum, današnji Beograd.
Tribali, Iliri, Tračani, Dačani, Pelazgi bili su narodi koji su tokom prvog milenijuma prije nove ere obitavali na balkanskim prostorima.
Treći veliki srpski osvajač svijeta o kome piše Deretić, Aleksandar Veliki, bio je „Zmijski sin”, koji je u Egiptu osnovao grad Aleksandriju, poznat kao Grad Zmijskoga sina.
Mnogo vijekova poslije Nina postojao još jedan srpski vladar, koga su nazivali bog Serbon. Njega Grci zovu Herakles, a Rimljani Herkules.
U svojoj studiji “Antička Srbija” Deretić otkriva na osnovu brojnih istorijskih zapisa da je famozni vojskovođa Nino Belov rođen negdje oko 2050. godine prije nove ere u Nišu.
Period drugog milenijuma prije nove ere je posebno značajan za kulturu i mitologiju Srba.
Vinčanska kultura je takođe dio velike atlantiđanske civilizacije, koja je zenit doživjela 3800. godine prije naše ere.
Sumersko božanstvo Oanes, ili Oan ili Jovan, pola čovjek, pola riba, nalazi se na grnčariji pronađenoj na području drevne Mesopotamije.
Vesna Radojlović u tekstu “Zaveštanja predaka” povezuje mitologiju Lepenskog vira sa starom sumerskom mitologijom.
Atlantska kultura je bila kultura Lepenskog vira, kao što su to bile kasnije i vinčanska i starčevska kultura na teritoriji današnje Srbije.
Drevni srpski narod se, po tvrdnjama Deretića, Antića i Jarčevića, rasprostirao široko na Balkanu, duž čitave Jadranske obale, preko Albanije, Bosne, Crne Gore, Makedonije, Hrvatske, sve do današnje Srbije, Rumunije i Mađarske.
Na ovim prostorima sudarali su se i predstavnici evroazijske hiperborejske turanske magijske škole, sa magičarima Atlantide (egipatska, haldejska, grčka, rimska i jevrejska magija).
Ukoliko je dio novijih teorija o prošlosti Srba tačan, onda se s pravom može reći da je narod koji vijekovima živi na našim prostorima zanimljiv i za okultna istraživanja.
Srbi, kao i svi Sloveni, spadaju u veliki bijeli soj indo-evropskih naroda, u narode najprosvjećenije.
Još jedna teorija se bavi porijeklom Srba u antropološkom i genetskom smislu.
O sjevernim Srbima koji su se spustili na jug piše i Leopold Lenard (Svibno, 1876. - Beograd, 1962), slovenački publiscista, filozof i teolog koji je od 1918. živio i radio u Beogradu.