Magazin

Magična moć minerala, biljaka i moderne medicine (77): Studija 7 zemalja

S obzirom na to da profesor Lustig pominje u svojim predavanjima smanjenje masnoća u hrani radi prevencije srčanog udara, gojaznosti i mnogih bolesti, a ova preporuka se odnosi na cijeli svijet, ne samo na Ameriku, pojasniću malo ovaj dio istorijske priče.

FOTO: SRPSKAINFO

Podsjetićemo se jedne velike svjetske naučne prevare (manje je onih koji vjeruju da je u pitanju greška), koja je zapečatila sudbinu zdravlja nekoliko generacija unazad, a medicinske preporuke proistekle iz ovoga još uvijek važe.

Krajem 2016. godine, imala sam sreće da upoznam Kevina V. Smita, naučnika iz Velike Britanije, priča dr Ana Gifing.

Zahvaljujući njegovoj nevjerovatnoj ljubaznosti, došla sam do važnih podataka, koji su me ostavili u čudu, a uz njegovu dozvolu prenosim ih dalje. O tome sam govorila na nedavnom Kongresu kardiologa, jer se mnogi detalji odnose na kardiološku praksu.

Ukratko, K. V. Smit je ozbiljan naučnik, istraživač, specijalista u ispitivanju metabolisanja raznih jestivih ulja. Ujedno je i odgovoran ili zaslužan za nastanak margarina marke rama, poznatim i kao blu bend, koji je postao jedan od najpoznatijih svjetskih brendova margarina. Radio je godinama u kompaniji Unilever i izgradio izvanrednu karijeru. Onda se jednog trenutka “probudio”. Osnovao je kompaniju 2010. godine i od tada neprekidno prikuplja svaki mogući materijalni dokaz o zavjeri koju su neke velike svjetske kompanije skovale s američkim i britanskim političarima.

Njemu je bilo interesantno to što sam rođena u Jugoslaviji, što me je isprva iznenadilo, ali sam kasnije shvatila zašto mi je postavio neka pitanja iz istorije bivše Jugoslavije. Pitao me je i da li sam čula za „Seven countries study”, odnosno Studiju sedam zemalja. Rekla sam mu da ne vjerujem da ima mnogo medicinara koji nisu čuli za tu čuvenu fundamentalnu studiju, čiji su rezultati postavili standarde savremene nutricije i prevencije srčanog udara uz zdravu ishranu. Međutim, objasnila sam mu da ja nisam nutricionista i da u školi nisam detaljno proučavala tu materiju, ali da znam da se ta studija često pominje na raznim kongresima. Onda mi je, ko zna zašto, poslao zapise, dijagrame, dijelove studija i neke originalne spise iz pedesetih godina prošlog vijeka. Podstakao me je da proučim ovu temu detaljnije.

Pitala sam ga za dozvolu da iznesem i te njegove podatke u javnost, što je on odobrio. Dakle, postavlja se sljedeće pitanje: kako je moguće da su se mnogi svjetski naučnici ozbiljno angažovali da uvrste u školske knjige potpuno nov koncept ljudske ishrane, te da postave temelj savremene nutricije radi sprečavanja mnogih bolesti, na osnovu lažiranih podataka jednog čovjeka, po imenu Ansel Kiz. Ali hajde da krenemo od samog početka.

Republikanac Dvajt D. Ajzenhauer (1890-1969) bio je 34. predsjednik Amerike (poznat i kao „onaj što je bio prije Kenedija”). On je 1955. godine doživio srčani udar i cijelu naciju doveo u stanje opšte panike i brige o sopstvenom zdravlju, jer se o tom događaju mjesecima pisalo u svjetskoj štampi, naročito u onoj domaćoj. Veoma brzo poslije tog događaja Elmer Makolum (1879-1967) objavio je revolucionarnu knjigu – „History of Nutrition” („Istorija nutricije”), koja je postavila temelje savremene nutricije. U istom periodu, Ansel Kiz sa Univerziteta u Minesoti, organizuje i započinje sveobuhvatnu, međudržavnu, štaviše međukontinentalnu studiju, koja će postati najpoznatija svjetska studija: „Seven Countries Study” (Studija sedam zemalja). Na njenim temeljima će se školovati brojne generacije medicinskih radnika, sve do današnjih dana.

Studija je tada obuhvatala 12.763 muškarca, koji su pomoću epidemioloških zadatih parametara naučno praćeni radi utvrđivanja kako način života i ishrana utiču na razvoj srčanih bolesti i kolika je stopa smrtnosti od njih u određenoj životnoj dobi. Interesantno je da je ovu studiju zvanično pokrenuo u jesen u Hrvatskoj 1958. godine doktor Ratko Buzina (1920–2011), koji je bitno uticao na uključenje bivše Jugoslavije u studiju. Profesori, akademici Srećko Nedeljković (1923–2011), inače i priznati internacionalni šahovski majstor, i Božidar S. Đorđević vodili su kohortnu studiju u Srbiji. Za svoje doprinose u ovoj studiji, sva tri naučnika su nagrađena mnogim nagradama: za životno djelo, naučno dostignuće, Sedmojulskom nagradom i brojnim drugim priznanjima i ordenima. Preliminarni rezultati su pokazali manje ispoljavanje bolesti i nižu stopu smrtnosti u Hrvatskoj, a smatra se da je razlog tome što je jedna od ukupno tri kohortne studije rađena u Dalmaciji. Poznato je da je mediteranska ishrana zdravija od drugih kad je u pitanju zaštita srca.

Zaključak ove obimne svjetske višegodišnje studije jeste sljedeći: hrana bogata životinjskim mastima uzrokuje srčani udar i povećava smrtnost ljudi. Ovaj zaključak je 1970. godine postao naučna dogma i doveo do opšte svjetske revolucionarne nutricionističke preporuke da je masna hrana opasna.

Senator, demokrata Džordž Makgavern (1922– 2012) podržavao je rezultate studije i tu se politika i zvanično uključuje. Godine 1977. objavio je „Dietary Goals for the United States” („Dijetetski ciljevi za SAD”), poznat kao „McGovern Report” („Preporuka ili izveštaj Makgavern”). Osnovna koncepcija nutricionističke nauke se promijenila i data je preporuka: neophodno je izbaciti ili umnogome smanjiti unos masnoća životinjskog porijekla, da ne bismo umrli od srčanog udara. Nastao je i LOW FAT pokret (hrana sa što manje masnoća životinjskog porijekla).

Počela je trka ko će više masti izbaciti iz svog proizvoda. Margarin umjesto putera, ulje umjesto svinjske masti itd. A gdje smo sada? Kancer i srčani udar su trenutno na prvom mjestu uzročnika smrtnosti u cijelom svijetu! Vratićemo se malo unazad.

Dakle, Kizova studija je obuhvatila sedam zemalja: Japan, Ameriku, Italiju, Kanadu, Australiju i Englesku i Vels (zajedno), što je s obzirom na to da umijemo da brojimo – šest, a ne sedam zemalja. Sad ako se zapitamo gdje je tu Jugoslavija, hajde da provjerimo još nešto prije toga. Šta je sa ostale 22 države koje su bile učesnice u zvaničnoj studiji, odnosno 23 sa Jugoslavijom, odnosno 27 sa studijama koje su ozbiljno rađene u još četiri regije, na pripadnicima naroda koji jedu isključivo masti životinjskog porijekla ili pak na pripadnicima čija je ishrana zasnovana na mastima biljnog porijekla (Inuiti, Masai, Rendile i Tokelau)?

Otprilike u isto vrijeme pojavili su se predani naučnici koji su pokušali da zaustave ovo ludilo, koje je, kako sada znamo, imalo nevjerovatno loše posljedice po zdravlje svih nas. Ovi naučnici nisu imali nikakav uticaj! Da li ćemo čak i danas čuti od ljekara: „jedite manje masno da ne biste imali visok holesterol”?! Koješta! Džon Judkin (1910–1995), profesor nutricije na Kvin Elizabet koledžu u Londonu, bio je prvo žrtveno jagnje i najviše puta pomenuta žrtva svjetske manipulacije. On je napisao mnogobrojne radove, objavljivane u prestižnim časopisima – Lanset, JAMA i mnogim drugim. Cjelokupno njegovo naučno dostignuće anulirano je iako je dokazao da je smanjenje masnoća u ishrani u direktnoj korelaciji sa porastom srčanih i drugih bolesti, kao i porastom smrtnosti! Godine 1972, objavio je knjigu „Pure, White and Deadly” („Čist, bijel i smrtonosan”), detaljan prikaz istorijske pojave šećera kao otrova i objasnio kako se ovakav opasan otrov našao na ljudskoj trpezi. Zbog te knjige je ovaj briljantni naučnik izopšten iz tadašnje naučne elite. Umro je 1995. godine potpuno zaboravljen, doživjevši javnu sramotu od svojih najbližih saradnika.

Cjelokupan njegov rad ukazuje na to da je smanjenje masnoća u ishrani veoma opasno. Tek kada se pojavila šačica ljudi koji su se zalagali za njegovu rehabilitaciju, njegovo ime je počelo da se pominje u drugačijem kontekstu. Osim njega, bilo je i drugih ozbiljnih naučnika, ali oni nisu uspjeli da promijene stručnu svijest, a još manje svijest ostalih ljudi.

(Nastaviće se)